Город - Злой дух

Город, всё тот же грохот похотливых и красивых улиц

Я поднимаю ворот, потому что холод, здесь же всё наоборот

То что красиво непременно это лёд, я иду вперёд,

Новый поворот, набираю обороты,

Как давно я не бродил по улицам?

Долгие годы!

Изменения в моде, одет не по погоде,

Да и морщин на моём лице прибавилось вроде

Шаг, ещё шаг уже, неспеша как ишак бормочу под нос стихи

Тоже мне Маршак!

Напугал глушак, мудак проехал на запоре,

До сих пор звенит в ушах, шок!

чуть не посадил движок

Вот лошок!

Ну ладно, надо скушать пирожок,

Успокоиться немного, нервных клеток много сжег,

Пирожки закончились, взял в шоколаде творожок,

Тут тётка попросила в автобус затащить мешок

Эх, Казань, Ты душу мне не рань!

Перестань терзать меня, ты слышишь?

перестань!

Развели тут срань, автоматы собирают дань,

Иностранцы продают дешёвую ткань,

У дорог, блядинки, превращаются в льдинки,

Эмигранты разные заполоняют рынки,

Босяки, бывшие пацаны, теперь — наркоманы,

Воруют, чтоб на тело нанести новые раны,

Синяки пинают семечки, вот это времечко!

Демонстрационный показ, удар по темечку,

Две девочки на остановке гоняют слюни,

Ощущение, что кто-то подойдёт и в них плюнет,

Я знаю: главное не распускать нюни в Казани,

Я всё равно люблю свой город с его дворами,

Пацанами, бабами чересчур наглыми,

Районами старыми, и места с людьми странными!

Город, старина, дружище, как твои делищи?

Подкинул ты для размышления мне пищу,

В море огней твоих тону, помоги братану,

Теряюсь среди ярких витрин, будто хожу по дну.

Сердце города бьёт, время своё берёт,

Его биение улицам ритм задаёт,

Он постоянно меняет свой переплёт,

Мой город живёт, и всё как прежде, цветёт!

Старый двор, родные стены, и здесь перемены

Куча иномарок вместо мотоцикла дяди Гены,

Те, кто пеленали кукол теперь с колясками,

ходят по двору барышни, моргают глазками,

Старики всё также на скамейке сплетни сеят,

У друганов семьи, жёны, дети, сами лысеют

Кто-то покинул двор, а кто и город,

А я смотрю на всё это, приподняв ворот

Город, старина, дружище, как твои делищи?

Подкинул ты для размышления мне пищу,

В море огней твоих тону, помоги братану,

Теряюсь среди ярких витрин, будто хожу по дну.

Қала, құмарлық пен әдемі көшелердің баяғы гүрілі

Суық болғандықтан жағаны көтеремін, бірақ бұл жерде керісінше

Әдемі - мұз, мен алға қараймын,

Жаңа бұрылыс, қарқын алу

Мен қашаннан бері көше кезбедім?

Ұзақ жылдар!

Сәндегі өзгерістер, ауа-райына сәйкес келмейтін киіну,

Иә, бетімдегі әжімдер көбейіп кетті

Қадам, тағы бір адым, баяу, есектей, аузымнан өлең шумақтаймын

Мен де Маршак!

Глушак қорқып, іш қатуға мініп кетті,

Әлі құлағымда шырылдап тұр, шок!

қозғалтқыш қонды

Міне сұмдық!

Жарайды, бәліш жеу керек,

Сәл тынышталыңыз, көптеген жүйке жасушаларын күйдіріңіз,

Пирогтар бітті, мен шоколадқа сүзбе алдым,

Содан апай сөмкені автобусқа сүйреп апаруымды өтінді

Ей, Қазан, жанымды жаралама!

Мені қинауды доғар, естідің бе?

Тоқта!

Олар мұнда қоқысты таратады, машиналар алым жинайды,

Шетелдіктер арзан мата сатады

Жолдарда жезөкшелер мұзға айналады,

Әртүрлі эмигранттар базарларды толтырады,

Батырлар, бұрынғы ұлдар, қазір нашақорлар,

Олар денеге жаңа жаралар салу үшін ұрлайды,

Көгерулер тұқымдарды тепкілейді, бұл қандай уақыт!

Демонстрациялық шоу, басынан соққы,

Аялдамада екі қыздың сілекейі ағып жатыр

Біреу келіп, оларға түкіретіндей сезім,

Мен білемін: ең бастысы Қазанда емізу емес,

Аулалары бар қаламды әлі де сүйемін,

Ұлдар, әйелдер тым тәкаппар,

Ескі аудандар, адамдары бар жерлер!

Қала, ақсақал, жолдас, қал-жағдайың қалай?

Сіз маған ойға азық бердіңіз,

Отты теңізде бауырыңа көмектес,

Дүкеннің жарқыраған терезелерінің арасында адасып кетем, түбімен келе жатқандай.

Қаланың жүрегі соғады, уақыт озады,

Оның соққысы көшелерге ырғақты орнатады,

Ол үнемі байлауды өзгертеді,

Менің қалам өмір сүріп жатыр, бәрі бұрынғыдай гүлдейді!

Ескі аула, туған қабырғалар және мұндағы өзгерістер

Гена ағайдың мотоциклінің орнына бір топ шетелдік көліктер,

Қазір арбамен қуыршақтарды оранғандар,

жас ханымдар ауланы аралап, көздерін жыпылықтап,

Қарттар әлі де орындыққа өсек егіп жатыр,

Достардың отбасы, әйелі, бала-шағасы бар, өздері таз болып қалады

Біреу ауладан, біреу қаладан шықты,

Мен бұның бәріне қараймын, қақпаны көтеріп

Қала, ақсақал, жолдас, қал-жағдайың қалай?

Сіз маған ойға азық бердіңіз,

Отты теңізде бауырыңа көмектес,

Дүкеннің жарқыраған терезелерінің арасында адасып кетем, түбімен келе жатқандай.