За забором - Злой дух

Надежда и вера над развалинами Мира.

Мой внутренний двор света стена бетона скрыла.

Взвыла сирена в царстве беспредела.

Ночного расклада продавцов чужого тела.

И даже в это время года улицы полны народа.

Даже в это время суток здесь прекрасная погода.

Кто-то остаётся здесь навечно

И своим подгнившим телом подтвердит, что всё конечно.

Для него закрыты были навсегда все окна, двери.

Сил не хватит, чтоб пробить бетонные стены.

Не видно глаз людей, а видно только спины,

Бетонный забор и состояние измены.

Нет слов на тему мысли, нет смеха в море слёз.

Ты хотел почуять миг свободы?

Пойми, что не всерьёз

Биться головой о камни или сжигать мосты.

В день, когда погаснут звёзды, найдёшь ответ и ты

Свой на вопрос простой, открыты двери, стой.

Позади обрыв, а впереди забор перед тобой.

Хочешь перепрыгнуть, перелезть, скинуть с плеч крест,

Но поздно обретать потери, для тебя здесь нет мест.

Разбивая кулаки в кровь о каменные стены,

Я хочу понять суть накопившейся измены.

Все молитвы отдал, надписи, я знаю: вера свята.

За забором я найду мечту, найду свою награду.

Отпечаток всех лет в бетонном лабиринте.

Кто оставил свой след, давно уже в молитве.

Его тело догнивает в могиле из бетона.

Крысы мысли догрызают, знают мрази, что съедобно.

Кто остался в этой зоне свободного полёта,

Тот навеки затерялся в железе и бетоне.

Здесь правит бал, и плевать на Солнце, или хочешь спать?

Капать не сложно, если встал, сложнее выбраться из плена.

По колено в грязи, по локоть в обвинениях ложных.

Трудно сделать шаг назад из болота, не возможно

Воплотить мечты в реальность, чтобы жизнь сложилась.

Я никогда не хотел, чтобы так получилось.

Я под прицелом с другой половиной Мира

На другой стороне улиц, на другом берегу реки.

Я забиваю результаты действий в могилу,

Как гвозди в забор иллюзий и мечты.

Укрывшись от дождя ладонью завтрашнего дня,

Собираю со стены все краски света, огня.

Разложив по полкам лица: кто враги, а, кто друзья.

Бетонный стебель *** небо, больше на меня.

В запутанных словах, я знаю, прячется корявый страх.

Его следы оставлены на сгнивших зубах.

Всё тело в кисти мастера испачкавшего стены,

Пронзающего взглядом камень, дурак же протыкает вены.

Хотелось смены обстановки, перемены?

Получи в подарок смерть, в этом нет моей вины.

Замерзаю у стены, точнее, за забором.

Где принимаешь *** омертвевшие Луны.

Ты видишь сны выбираться из бездны, попытки бесполезны.

Шансы на спасение только нам известны.

Скажем: «Ключ к победе связан с таинственным узором

Картины на стене под названием „За забором“».

2 раза:

Лишь только с нами ты уверенно пойдёшь вперёд.

Лишь только с нами ты взлетишь и повторишь полёт.

Лишь только с нами ты познаешь тайны глубины.

Лишь только с нами ты дотронешься до Солнца и Луны.

Әлемнің қирандыларына үміт пен сенім.

Менің нұрлы ауламды бетон қабырға жасырды.

Сирена хаос патшалығында айқайлады.

Басқа біреудің денесін сатушыларды түнгі теңестіру.

Жылдың осы мезгілінде де көшелер адамға лық толы.

Күннің осы уақытында да мұнда ауа-райы тамаша.

Мұнда біреу мәңгі қалады

Ал шіріген денесімен ол бәрі түпкілікті екенін растайды.

Ол үшін барлық терезелер мен есіктер мәңгілікке жабылды.

Бетон қабырғаларды жарып өтуге күш жетпейді.

Адамдардың көзі көрінбейді, тек арқасы көрінеді,

Бетон қоршау және опасыздық жағдайы.

Ой тақырыбына сөз жоқ, Көз жасы теңізінде күлкі жоқ.

Бір сәт еркіндікті сезінгіңіз келді ме?

Бұл маңызды емес екенін түсініңіз

Басыңызды тастарға немесе жанып жатқан көпірлерге соғу.

Жұлдыздар сөнетін күні жауабын табарсың және өзіңді

Сұрағыңыз қарапайым, есіктер ашық, тоқтаңыз.

Артында жартас, ал алдыңызда қоршау.

Секіргің келе ме, үстіне өрмелеп, иығыңнан крест тастағың келе ме?

Бірақ жоғалтуға кеш, бұл жерде сізге орын жоқ.

Тас қабырғаларда жұдырықтарды қанға айналдыру,

Жиналған сатқындықтың мәнін түсінгім келеді.

Мен барлық дұғаларды, жазуларды бердім, білемін: сенім қасиетті.

Шарбақтың ар жағында арман табамын, сауабын табамын.

Бетон лабиринттегі барлық жылдардың ізі.

Өз ізін қалдырған, көптен бері дұғада.

Оның денесі бетон қабірде шіриді.

Егеуқұйрықтар ойларды кеміреді, қоқыс ненің жеуге болатынын біледі.

Осы еркін ұшу аймағында кім қалды,

Ол темір мен бетонда мәңгілікке адасып кетті.

Мұнда доп басқарады, және Күнді ойламайды, әлде ұйықтағың келе ме?

Тұрсаң тамшылау қиын емес, тұтқыннан шығу қиынырақ.

Тізеге дейін балшық, шынтақтай жалған айыптау.

Батпақтан бір қадам артқа шегіну қиын, мүмкін емес

Өмір дамитындай армандарды шындыққа айналдыр.

Мен бұлай болғанын ешқашан қаламадым.

Мен әлемнің екінші жартысымен қару-жарақ үстіндемін

Көшелердің арғы бетінде, өзеннің ар жағында.

Мен амалдардың нәтижесін қабірде сойамын,

Иллюзиялар мен армандардың дуалындағы шегелер сияқты.

Жаңбырдан паналаған ертеңгі алақанмен,

Мен қабырғадан жарықтың, оттың барлық түстерін жинаймын.

Сөрелерге беттерді төсеу: кім жау, кім дос.

Бетон дің *** аспан, маған көбірек.

Шатастырылған сөздерде, білемін, ебедейсіз қорқыныш жасырылады.

Оның іздері шіріген тістерде қалады.

Бүкіл дене қабырғаларды бояған шебердің қылқаламында,

Бір қарағанмен тасты тесіп, ақымақ тамырды тесіп өтеді.

Декорацияның өзгеруін, өзгерісті қалайсыз ба?

Өлімді сыйлық ретінде қабылдаңыз, бұл менің кінәм емес.

Мен қабырғаға, дәлірек айтқанда, қоршаудың артына қатып қаламын.

Өлі айларды қайда апарасың.

Сіз тұңғиықтан шығу армандарын көресіз, әрекеттер пайдасыз.

Құтқарылу мүмкіндігін біз ғана білеміз.

Айталық: «Жеңіс кілті сырлы өрнекпен байланысты

Қабырғадағы «Қоршаудың ар жағында» деп аталатын суреттер.

2 рет:

Тек бізбен бірге алға сенімді түрде жылжисыз.

Тек бізбен бірге ұшып, рейсті қайталайсыз.

Тереңдіктің сырын бізбен ғана білесің.

Тек бізбен бірге Күн мен Айға қол тигізесің.