СКАЗКА - Земфира

Снова новый начинается день

Снова утро прожектором бьёт из окна

И молчит телефон, отключен

Снова солнца на небе нет

Снова бой, каждый сам за себя

И мне кажется, солнце

Не больше чем сон

На экране окна

Сказка с несчастливым концом

Странная сказка

И стучит пулеметом дождь

И по улицам осень идет

И стена из кирпичей-облаков крепка,

А деревья заболели чумой

Заболели ещё весной

Вниз летят ладони-листья

Махавшие нам свысока

Там, за окном

Сказка с несчастивым концом

Странная сказка

А потом придёт Она

«Собирайся, скажет пошли

Отдай земле тело»

Ну, а тело не допело чуть-чуть

Ну, а телу не додали любви

Странное дело

Там, за окном

Сказка с несчастливым концом

Странная сказка

Тағы да жаңа күн басталады

Тағы да таң терезеден прожектор сияқты соғылады

Ал телефон үнсіз, өшірулі

Тағы да аспанда күн жоқ

Қайтадан күрес, әр адам өзі үшін

Ал маған күн сияқты көрінеді

Арманнан басқа ештеңе емес

Терезе экранында

Соңы бақытсыз аяқталатын ертегі

оғаш ертегі

Ал жаңбыр пулемет сияқты соғады

Ал көшелерде күз келе жатыр

Ал кірпіш бұлттардың қабырғасы берік,

Ал ағаштар обамен ауырды

Көктемде ауырып қалды

Пальмалар-жапырақтары ұшады

Кім бізге қол бұлғады

Онда, терезенің сыртында

Соңы бақытсыз аяқталатын ертегі

оғаш ертегі

Сосын ол келеді

«Дайын бол, кеттік дейді

Жерге дене бер»

Жарайды, дене сәл ән салмады

Жарайды, денеге махаббат берілмеді

Біртүрлі іс

Онда, терезенің сыртында

Соңы бақытсыз аяқталатын ертегі

оғаш ертегі