почему - Земфира

Ты стучала в дверь открытую,

Я молчала, как убитая.

Обманули, на улице та же жара.

Загорели руки в темное,

Надоели звуки стремные.

Прошатались по городу ночь до утра

Я задыхаюсь от нежности,

От твоей - моей свежести,

Я помню все твои трещинки,

Пою твои - мои песенки.

Ну почему?

Много чаю, окно открытое.

А я скучаю, я забытая.

Просмотрела, как месяц линяет в луну

Постучали в дверь открытую,

А я в печали.

Да, я разбитая.

Не тупите, я не объявляла войну

Я задыхаюсь от нежности,

От твоей - моей свежести,

Я помню все твои трещинки,

Пою твои - мои песенки.

Ну почему?!

Ну почему?!

Ну почему?

Сен ашық тұрған есікті қақты

Мен өлгендей үнсіз қалдым.

Алданған, көше баяғы жылу.

Қараңғыда тотыққан қолдар

Мылқау дыбыстардан шаршадым.

Түннен таңға дейін қаланы аралады

Мен нәзіктіктен тұншығамын

Сізден - менің балғындығым,

Мен сенің барлық сынықтарыңды есіме аламын

Мен сенің әндерімді айтамын.

Неге?

Шай көп, терезе ашық.

Ал мен сағындым, ұмытылдым.

Айдың айға түсуін көрді

Олар ашық есікті қақты,

Ал мен қайғырамын.

Иә, мен бұзылдым.

Ақымақ болма, мен соғыс жариялаған жоқпын

Мен нәзіктіктен тұншығамын

Сізден - менің балғындығым,

Мен сенің барлық сынықтарыңды есіме аламын

Мен сенің әндерімді айтамын.

Неге?!

Неге?!

Неге?