Незабудка - Вячеслав Добрынин

Мы с тобою встретились посредине лета,

Были голубыми небо и цветы.

Я скажу спасибо случаю за это,

Что передо мною появилась ты.

Я своё смущенье приукрасил шуткой,

И ещё подумал про себя тайком,

Что тебя назвал бы только незабудкой

Голубым и нежным солнечным цветком.

Припев:

Незабудка, незабудка иногда одна минутка,

Иногда одна минутка значит больше чем года.

Незабудка, незабудка в сказке я живу как будто,

И тебя я незабудка не забуду никогда.

II куплет:

Так судьбa нам выпалa, что пришлось расстаться,

Даже твоё имя неизвестно мне.

Только остаётся мне с тобой встречаться

Звёздными ночами, да и то во сне.

Я стою, волнуясь, в телефонной будке,

Телефон твой где-то мне нашли друзья.

Набираю номер, здравствуй Незабудка!

Так всю жизнь хотел бы звать тебя лишь я.

Припев:

Незабудка, незабудка иногда одна минутка,

Иногда одна минутка значит больше чем года.

Незабудка, незабудка в сказке я живу как будто,

И тебя я незабудка не забуду никогда.

Сен екеуміз жаздың ортасында кездестік,

Көк аспан мен гүлдер болды.

Осы жағдайға алғыс айтамын,

Менің алдымда көрінгеніңді.

Ұялғанымды әзілмен безендірдім,

Ал мен іштей жасырын ойладым,

Сіз нені тек ұмытпау деп атар едіңіз

Көк және нәзік шуақты гүл.

Хор:

Ұмытпа мені, ұмытпа мені кейде бір минут,

Кейде бір минут бір жылдан астам уақытты білдіреді.

Мені ұмыт, ұмытпа ертегіде Мен өмір сүретін сияқтымын

Ал мен сені ешқашан ұмытпаймын, мені ұмытпа.

ІІ өлең:

Тағдырдың бізге бұйырғаны сонша, ажырасуға тура келді,

Тіпті сенің есімің маған беймәлім.

Маған сенімен кездесу ғана қалды

Жұлдызды түндер, сосын түсінде.

Мен телефон кабинасында уайымдап тұрмын,

Сіздің телефоныңызды достарым бір жерден тауып алды.

Мен нөмірді теріп жатырмын, сәлем мені ұмытпа!

Сондықтан мен өмір бойы тек сені шақырғым келеді.

Хор:

Ұмытпа мені, ұмытпа мені кейде бір минут,

Кейде бір минут бір жылдан астам уақытты білдіреді.

Мені ұмыт, ұмытпа ертегіде Мен өмір сүретін сияқтымын

Ал мен сені ешқашан ұмытпаймын, мені ұмытпа.