В жизни, как в тёмной чаще - Воскресение

В жизни, как в темной чаще,

Каждый чуть-чуть пропащий,

Как заблудившиеся дети.

Ищут друг друга слепо,

Словно в бреду нелепом,

Зовут того, кто не ответит.

День у ночи во власти,

Утро сулит ненастье,

Грядущий день встаёт из мрака;

Может быть кто-то свыше,

Горе твоё услышит,

Когда б ты только смел заплакать.

В поисках вольной воли,

Люди, как лодки в море,

Бесцельно носятся по свету;

В этих волнах безлюдных

Встретится дважды трудно

Тем, кто поверит слепо ветру.

Где-то в забытых странах

Цветут на лесных полянах

Цветы твоих минувших вёсен.

Плыл бы ты в лодке легкой,

К тем берегам далеким,

Когда б имел ты пару вёсел.

В мире соблазнов много,

Люди не верят в бога,

Но кто из них не верит в чёрта?

Он обо всех нас помнит,

Он каждой беды виновник,

И это каждый помнит твёрдо.

Но разве не рад бы каждый

Душу продать однажды,

За всё, что так для счастья нужно?

Ты бы дерзать не смея,

Сделал себя умнее,

Когда б ты продал чёрту душу.

Өмірде қараңғы тоғайдағыдай,

Әрқайсысы аздап жоғалады

Жоғалған балалар сияқты.

Бір-бірін соқыр іздейді

Ақылсыз сандырақтағандай,

Жауап бермегенді шақырады.

Күндіз түнде билікте,

Таң жаман ауа-райын уәде етеді

Келе жатқан күн қараңғылықтан көтеріледі;

Мүмкін жоғарыдан біреу шығар

Сіздің қайғыңыз естиді

Егер сен жыласаң болды.

Ерікті іздеп,

Адамдар теңіздегі қайық сияқты

Олар бүкіл әлем бойынша мақсатсыз асығады;

Мына қаңырап қалған толқындарда

Екі рет кездесу қиын

Желге соқыр сенетіндер.

Бір жерде ұмытылған елдерде

Орман алқаптарында гүлдейді

Өткен көктемдеріңнің гүлдері.

Жеңіл қайықпен жүзер ме едің,

Сол алыс жағалауларға,

Бір-екі ескек болса ғой.

Дүниеде азғырулар көп,

Адамдар Құдайға сенбейді

Бірақ олардың ішінде шайтанға сенбейтін кім бар?

Ол бәрімізді еске алады

Ол әр бақытсыздыққа кінәлі,

Және мұны бәрі мықтап еске алады.

Бірақ бәрі бақытты емес пе?

Бір рет жаныңды сат

Бақыт үшін қажет нәрсенің бәрі үшін бе?

Сіз батылдық танытпайсыз,

Өзімді ақылды еттім

Жаныңды шайтанға сатқанда.