Листопад - Воскресение

Листопад

Одинокий, забытый всеми,

Я брожу по пустым коридорам.

Мне кивают при встрече тени

Да и те, лишь с потухшим взором.

Листопад навевает скуку,

Предлагая в тоске спасенье.

Как во сне, возникают звуки

На кленовом холсте осеннем.

Улетают из неба птицы,

И уносят с собою небо.

Научиться бы мне молиться,

И любить научиться мне бы.

Может город тогда б не умер,

Не осыпался белым снегом.

Научиться бы просто думать,

И прощать научиться мне бы.

Или я, как Илья безногий,

Всё лежу и лежу на печи.

И гляжу я на те дороги,

По которым ходить мне нечем.

А дороги уходят в небыль,

Пелена застилает лица.

Научиться учиться мне бы,

Научиться бы мне молиться.

И водицею из колодца

Мне напиться бы до упаду.

Чтоб о зиму не исколоться,

Не осыпаться листопадом.

жапырақтың түсуі

Жалғыз, бәрі ұмытылған,

Мен бос дәліздерді аралап жүрмін.

Көлеңкенің отырысында бас изем

Иә, және олар, тек жойылған түрімен.

Жапырақтың түсуі жалықтырады

Азапта құтқарылуды ұсынады.

Түсіндегідей дыбыстар шығады

Күзгі үйеңкі кенепте.

Аспаннан құстар ұшады

Және олар аспанды өздерімен бірге алып кетеді.

Мен үшін дұға етуді үйрен

Ал мен сүюді үйренгім келеді.

Мүмкін ол кезде қала өлмес еді,

Ақ қар жаумаған.

Тек ойлауды үйрен

Ал мен кешіруді үйренер едім.

Әлде мен Илья сияқты аяғым жоқ па?

Мен пештің үстінде жатып, жата берем.

Ал мен сол жолдарға қараймын

Оның үстімен басатын ештеңем жоқ.

Ал жолдар фантастикаға барады,

Орамал бетті жауып тұрады.

Үйренер едім

Мен намаз оқуды үйренгім келеді.

Және құдықтан су

Мен құлағанша ішетін едім.

Қысты тесіп кетпеу үшін,

Жапырақтың түсуімен душқа түспеңіз.