Снежная баба - Воскресение

Она стоит в нелепой позе, ни жива и ни мертва,

А мне другой не надо нынче,

Пусть красивых в мире тыши,

Нет ее белей и чище,

И другой такой не сыщешь,

Хоть ты тресни!

Aх эта женщина веселая, большая, вся из снега.

Для любви ее душа, а ноги созданы для бега.

Я бегу с любимой рядом,

Как глаза ее ясны!

Я томлюсь под нежным взглядом,

Доживет ли до весны

Такая краля?

А весною станут мелочными зимние мечты.

К нам тогда приходят девочки, с которыми на «ты»,

Берут нас теплыми руками

Вместе с нашими мечтами,

Как клещами, и ночами

Шепчут нам: «Останься с нами»,

Вот уж дудки!

Но не вечно наше лето и октябрь не умолим.

Ну конечно мы об этом не особенно скорбим.

Нас очаруют и ослепят

Феи летних отпусков.

Ах, отчего- ж они зимой не лепят

Снежных мужиков?!

Ол тірі де, өлі де емес, абсурдты позада тұр,

Маған бүгін басқасы керек емес,

Дүниеде сұлу болсын,

Одан ақ және таза ешкім жоқ,

Ал басқасын таппайсыз

Тіпті жарылып кетсең де!

О, бұл әйел көңілді, үлкен, қардың бәрі.

Оның жаны махаббатқа, ал аяқтары жүгіруге жаралған.

Мен сүйіктіммен жүгіремін,

Оның көздері қандай анық!

Нәзік көзқарастың астына әлсіреймін,

Көктемге дейін аман қалады ма

Сондай балақай?

Ал көктемде қысқы армандар ұсақ-түйекке айналады.

Сонда бізге қыздар келеді, олармен «сіз»,

Олар бізді жылы қолдарымен алып кетеді

Біздің армандарымызбен бірге

Кенелер сияқты, түнде де

Олар бізге: «Бізбен бірге бол» деп сыбырлайды.

Міне, құбырлар!

Бірақ біздің жазымыз мәңгі емес, қазанға жалынбаймыз.

Әрине, біз бұл туралы қатты қайғырмаймыз.

Біз сүйкімді боламыз және соқыр боламыз

Жазғы демалыс перілері.

Әй, олар қыста неге көгермейді

Қар адамдары?!