По дороге разочарований - Воскресение

По дороге разочарований

Снова очарованный пройду.

Разум полон светлых ожиданий,

Сердце чует новую беду.

Ой, до чего же вновь меня тревожит

Голос, что зовет из темноты,

Путь еще не пройден, век не прожит,

Тою ли дорогой ходишь ты?

То ли темнота глаза таращит,

То ли тишина скрывает крик,

Где теперь искать тебя, пропащий

Оглянешься — ты уже старик.

По дороге смутных пробуждений,

Там, где ветер яростен и свеж.

Долог путь моих перерождений

В тайный край несбывшихся надежд.

Сбросив гору с плеч, расправив плечи,

Гордо приказав себе: «Лети!»

Если я попался вам навстречу,

Значит вам со мной не по пути.

Слышу голоса, что вечно правы

И пугаюсь этой правоты.

Для того роса, чтоб лечь на траву,

По утру с росой растаешь ты.

По утру дорогой откровений

Мимо родника девичьих слез,

Выйду возле кладбища сомнений

На крутой отчаянный утес.

На ветру, с судьбою своей в ладу,

В тайный час назначенных свиданий

Снова очарованный пройду

По дороге разочарований.

Көңілсіздік жолында

Мен тағы да өтемін, сиқырланып.

Санасы жарқын үміттерге толы,

Жүрек жаңа қиындықты сезеді.

О, мені тағы не мазалайды

Қараңғылықтан шақыратын дауыс

Жол әлі өткен жоқ, ғасыр өтпеді,

Сіз осылай жүресіз бе?

Қараңғылық көзін сүзеді ме,

Үнсіздік жылауды жасыра ма,

Сені енді қайдан іздеймін, адасқан

Айналаңызға қараңыз - сіз қазірдің өзінде қарт адамсыз.

Бұлыңғыр ояну жолында,

Жел қатты және балғын жерде.

Менің қайта туылу жолым ұзақ

Орындалмаған үміттердің құпия еліне.

Тауды иығыңнан тастап, иығыңды түзеп,

Мақтанышпен өзіне бұйрық беріп: «Ұш!».

Саған тап болсам,

Сондықтан сіз бен біз жолда емеспіз.

Мен әрқашан дұрыс дауыстарды естимін

Ал мен бұл дұрыстықтан қорқамын.

Сол шық шөпте жатуы үшін,

Таңертең шықпен еріп кетесің.

Таңертең аян жолында

Қыздың көз жасы көктемі өтті,

Мен күдіктер зиратының қасына шығамын

Тік, шарасыз жартаста.

Тағдырыңа сай желмен,

Кездесулердің құпия сағатында

Тағы да сиқырланып мен өтемін

Көңілсіздік жолында.