Здесь лапы у елей дрожат на ветру - Владимир Высоцкий

Здесь лапы у елей дрожат на весу,

Здесь птицы щебечут тревожно.

Живешь в заколдованном диком лесу,

Откуда уйти невозможно.

Пусть черемухи сохнут бельем на ветру,

Пусть дождем опадают сирени,

Все равно я отсюда тебя заберу

Во дворец, где играют свирели.

Твой мир колдунами на тысячи лет

Укрыт от меня и от света.

И думешь ты, что прекраснее нет,

Чем лес заколдованный этот.

Пусть на листьях не будет росы поутру,

Пусть луна с небом пасмурным в ссоре,

Все равно я отсюда тебя заберу

В светлый терем с балконом на море.

В какой день недели, в котором часу

Ты выйдешь ко мне осторожно?..

Когда я тебя на руках унесу

Туда, где найти невозможно?..

Украду, если кража тебе по душе, -

Зря ли я столько сил разбазарил?

Соглашайся хотя бы на рай в шалаше,

Если терем с дворцом кто-то занял!

Мұнда шыршалардың лаптары салмақпен дірілдейді,

Мұнда құстар сайрап жатыр.

Сіз сиқырлы жабайы орманда тұрасыз,

Кету мүмкін емес жерде.

Құс шие ағаштары желде зығырмен кептірсін,

Жұпаргүлдер жаңбырдай жаусын

Әйтеуір, мен сені осы жерден алып кетемін

Құбырлар ойнайтын сарайға.

Мыңдаған жылдар бойы сиқыршылар сіздің әлеміңіз

Менен де, жарықтан да пана.

Ал сіз одан әдемі ештеңе жоқ деп ойлайсыз

Бұл не деген сиқырлы орман.

Таңертең жапырақтарда шық түспесін,

Бұлтты аспанмен ай даулассын,

Әйтеуір, мен сені осы жерден алып кетемін

Теңізге қарайтын балконы бар жарық мұнарада.

Аптаның қай күні, қай уақытта

Маған мұқият келесіз бе? ..

Мен сені қолыма алып жүргенде

Оны табу мүмкін емес жерде ...

Мен ұрлаймын, егер ұрлағанды ​​ұнатсаң, -

Мен сонша энергияны босқа жұмсадым ба?

Кем дегенде саяттағы жұмаққа келісемін,

Біреу сараймен мұнараны басып алса!