Братские могилы - Владимир Высоцкий

На Братских могилах не ставят крестов,

И вдовы на них не рыдают,

К ним кто-то приносит букеты цветов,

И Вечный огонь зажигают.

Здесь раньше — вставала земля на дыбы,

А нынче — гранитные плиты.

Здесь нет ни одной персональной судьбы —

Все судьбы в единую слиты.

А в Вечном огне видишь вспыхнувший танк,

Горящие русские хаты,

Горящий Смоленск и горящий рейхстаг,

Горящее сердце солдата.

У Братских могил нет заплаканных вдов —

Сюда ходят люди покрепче,

На Братских могилах не ставят крестов…

Но разве от этого легче?!

Жаппай мазарларға крест қойылмайды,

Ал жесірлер оларға жыламайды,

Біреу оларға гүл шоқтарын әкеледі,

Ал Мәңгілік алау жағылады.

Мұнда бұрын - жер артқы аяғымен тұрды,

Ал енді - гранитті плиталар.

Мұнда жеке тағдыр жоқ -

Барлық тағдырлар бір жерге біріктірілген.

Мәңгілік алауда сіз жарқ еткен танкті көресіз,

Өртенген орыс саятшылықтары,

Смоленскіні өртеп, Рейхстагты өртеп,

Солдаттың жанып тұрған жүрегі.

Жаппай қабірлерде жылап жатқан жесірлер жоқ -

Мұнда күшті адамдар барады

Жаппай бейіттерге крест қойылмайды...

Бірақ бұл оны жеңілдетеді ме?