Скалолазка - Владимир Высоцкий, Инструментальный ансамбль «Мелодия»

Я спросил тебя: - Зачем идете в горы вы?-

А ты к вершине шла, а ты рвалася в бой.

- Ведь Эльбрус и с самолета видно здорово!

-

Рассмеялась ты и взяла с собой.

И с тех пор ты стала близкая и ласковая,

Альпинистка моя, скалолазка моя!

Первый раз меня из трещины вытаскивая,

Улыбалась ты, скалолазка моя.

А потом, за эти проклятые трещины,

Когда ужин твой я нахваливал,

Получил я две короткие затрещины -

Но не обиделся, а приговаривал:

- Ох, какая же ты близкая и ласковая,

Альпинистка моя, скалолазка моя!

Каждый раз меня по трещинам выискивая,

Ты бранила меня, альпинистка моя.

А потом на каждом нашем восхождении -

Ну почему ты ко мне недоверчивая?!

-

Страховала ты меня с наслаждением,

Альпинистка моя гуттаперчевая.

Ох, какая ты неблизкая, неласковая,

Альпинистка моя, скалолазка моя!

Каждый раз меня из пропасти вытаскивая,

Ты ругала меня, скалолазка моя.

За тобой тянулся из последней силы я,-

До тебя уже мне рукой подать.

Вот долезу и скажу: - Довольно, милая!..-

Тут сорвался вниз, но успел сказать:

- Ох, какая же ты близкая и ласковая,

Альпинистка моя, скалолазка моя!

Мы теперь одной веревкой связаны -

Стали оба мы скалолазами.

Мен сенен сұрадым: - Сен неге тауға барасың? -

Ал сен шыңға шығып, шайқасқа аттандың.

- Өйткені, Эльбрусты ұшақтан тамаша көруге болады!

-

Күліп, өзіңмен алып кеттің.

Содан бері сіз жақын және мейірімді болдыңыз,

Альпинистім, альпинистім!

Мені алғаш рет жарықшақтан алып шықты

Күлдің, альпинистім.

Содан кейін, осы қарғыс атылған жарықтардың артында,

Кешкі асыңды мақтағанымда,

Менде екі қысқа жарықтар бар -

Бірақ ол ренжіген жоқ, бірақ үкім шығарды:

- О, сіз қаншалықты жақын және мейірімдісіз

Альпинистім, альпинистім!

Мені іздеген сайын,

Сен мені сөктің, альпинистім.

Содан кейін біздің әрбір көтерілуімізде -

Маған неге сонша сенбейсің?!

-

Сіз мені қуанышпен сақтандыңыз,

Менің альпинистім гуттаперча.

О, не жақын емессің, мейірімсіз,

Альпинистім, альпинистім!

Мені шыңыраудан шығарған сайын,

Сен мені сөктің, альпинистім.

Сен үшін мен соңғы күшімді жұмсадым, -

Сіз қазірдің өзінде менің қолымның ұшындасыз.

Мен сонда жетіп, айтамын: - Жетер, қымбаттым! ..-

Сосын құлап қалды, бірақ айта алды:

- О, сіз қаншалықты жақын және мейірімдісіз

Альпинистім, альпинистім!

Біз енді бір арқанмен байланғанбыз -

Екеуміз де альпинист болдық.