Товарищ Сталин - Владимир Высоцкий

Товарищ Сталин, Вы большой ученый,

В языкознаньи знаете Вы толк,

А я простой советский заключенный,

И мне товарищ — серый брянский волк.

За что сижу, воистину не знаю,

Но прокуроры, видимо, правы.

Сижу я нынче в Туруханском крае,

Где при царе сидели в ссылке Вы.

В чужих грехах мы сходу сознавались,

Этапом шли навстречу злой судьбе.

Мы верили Вам так, товарищ Сталин,

Как, может быть, не верили себе.

И вот сижу я в Туруханском крае,

Где конвоиры, словно псы, грубы.

Я это все, конечно, понимаю,

Как обостренье классовой борьбы.

То дождь, то снег, то мошкара над нами,

А мы в тайге с утра и до утра.

Вы здесь из искры разводили пламя,

Спасибо Вам, я греюсь у костра.

Вам тяжелей, Вы обо всех на свете

Заботитесь в ночной тоскливый час,

Шагаете в кремлевском кабинете,

Дымите трубкой, не смыкая глаз.

И мы нелегкий крест несем задаром

Морозом дымным и в тоске дождей,

Мы, как деревья, валимся на нары,

Не ведая бессонницы вождей.

Вчера мы хоронили двух марксистов,

Тела одели ярким кумачом.

Один из них был правым уклонистом,

Другой, как оказалось, ни при чем.

Он перед тем, как навсегда скончаться,

Вам завещал последние слова,

Велел в евонном деле разобраться

И тихо вскрикнул: «Сталин — голова!»

Вы снитесь нам, когда в партийной кепке

И в кителе идете на парад.

Мы рубим лес по-сталински, а щепки,

А щепки во все стороны летят.

Живите тыщу лет, товарищ Сталин,

И пусть в тайге придется сдохнуть мне,

Я верю, будет чугуна и стали

На душу населения вполне.

Сталин жолдас, сіз ұлы ғалымсыз,

Сіз лингвистика туралы көп білесіз,

Ал мен қарапайым кеңес тұтқынымын,

Ал менің досым сұр Брянск қасқыры.

Мен не үшін отырмын, мен шынымен де білмеймін

Бірақ прокурорлардың айтқаны дұрыс сияқты.

Мен қазір Тұруханск облысында отырмын,

Қай жерде, патша тұсында айдауда болдыңыз.

Біз басқа адамдардың күнәсін бірден мойындадық,

Олар бірте-бірте зұлым тағдырға бет алды.

Біз саған солай сендік, Сталин жолдас,

Қалайша, олар өздеріне сенбеді.

Міне, мен Тұруханск облысында отырмын,

Күзетшілер, ит сияқты, дөрекі болған жерде.

Мұның бәрін түсінемін, әрине,

Таптық күрестің шиеленісуі ретінде.

Не жаңбыр, не қар, немесе үстіміздегі маса,

Ал біз таңнан таңға дейін тайгадамыз.

Сіз мұнда ұшқыннан жалын шығардыңыз,

Рахмет, мен отқа жылынып жатырмын.

Сізге қиынырақ, сіз әлемдегі барлық адамдарға қатыстысыз

Түннің қараңғы сағатында абай бол,

Кремль кеңсесінде серуендеп,

Көзіңізді жұмбай, түтікпен темекі шегіңіз.

Ал біз қиын крестті тегін көтереміз

Түтін аяз бен жаңбыр азабында,

Біз, ағаштар сияқты, шатырға құлаймыз,

Басшылардың ұйқысыздығын білмеу.

Кеше екі марксисті жерледік,

Денелер жарқыраған кумах киген.

Олардың бірі оңшыл девиатор болды,

Екіншісі, белгілі болғандай, бұған ешқандай қатысы жоқ.

Ол мәңгі өлмес бұрын,

Мен саған соңғы сөздерді өсиет еттім,

Мәселені шешуді тапсырды

Және ол: «Сталин - бас!» деп ақырын айқайлады.

Сіз кешке келген кезде бізді армандайсыз

Ал сіз шеруге көйлекпен барасыз.

Ағашты сталиндік жолмен кесеміз, жоңқалар,

Ал чиптер барлық бағытта ұшады.

Мың жыл өмір сүр, Сталин жолдас,

Маған тайгада өлуге рұқсат етіңіз,

Темір мен болат болатынына сенемін

Жан басына шаққанда.