Сказка о несчастных лесных жителях - Владимир Высоцкий

На краю края земли, где небо ясное

Как бы вроде даже сходит за кордон,

На горе стояло здание ужасное,

Издаля напоминавшее ООН.

Все сверкает, как зарница,-

Красота!

Но только вот -

В этом здании царица

В заточении живет.

И Кащей Бессмертный грубое животное

Это здание поставил охранять,

Но по-своему несчастное и кроткое,

Может, было то животное, как знать!

От большой тоски по маме

Вечно чудище в слезах -

Ведь оно с семью главами,

О пятнадцати глазах.

Сам Кащей (он мог бы раньше врукопашную!)

От любви к царице высох и увял,

Стал по-своему несчастным старикашкою,

Ну, а зверь его к царице не пускал.

- Ты пусти меня, чего там,

Я ж от страсти трепещу!

- Хоть снимай меня с работы,

Ни за что не пропущу!

Добрый молодец Иван решил попасть туда, -

Мол, видали мы Кащеев, так-растак!

Он все время, где чего - так сразу шасть туда!

Он по-своему несчастный был дурак.

То ли выпь захохотала,

То ли филин заикал,-

На душе тоскливо стало

У Ивана-дурака.

И началися его подвиги напрасные,

С Баб-Ягами никчемушная борьба -

Тоже ведь она по-своему несчастная

Эта самая лесная голытьба.

Сколько ведьмочек пришибнул!

Двух молоденьких, в соку...

Как увидел утром - всхлипнул,

Жалко стало дураку.

Но, однако же, приблизился, дремотное

Состоянье свое превозмог Иван.

В уголке лежало бедное животное,

Все главы свои склонившее в фонтан.

Тут Иван к нему сигает,

Рубит головы, спеша,

И к Кащею подступает,

Кладенцом своим маша.

И грозит он старику двухтыщелетнему -

-Я те бороду, мол, мигом обстригу!

- Так умри ты, сгинь, Кащей!

- А тот в ответ ему:

-Я бы рад, но я бессмертный, - не могу!

Но Иван себя не помнит:

- Ах ты, гнусный фабрикант!

Вон настроил сколько комнат,

Девку спрятал, интригант!

Я докончу дело, взявши обязательство!.. -

И от этих-то неслыханных речей

Умер сам Кащей без всякого вмешательства,-

Он неграмотный, отсталый был, Кащей.

А Иван, от гнева красный,

Пнул Кащея, плюнул в пол

И к по-своему несчастной

Бедной узнице взошел.

Аспан ашық жердің шетінде

Тіпті кордоннан асып кеткендей,

Тауда қорқынышты ғимарат тұрды,

Алыстан БҰҰ-ны еске түсіреді.

Найзағайдай жарқырайды бәрі,

Сұлулық!

Бірақ дәл осы жерде -

Бұл ғимаратта патшайым

Тұтқында өмір сүреді.

Ал Өлімсіз Кащей – өрескел жануар

Бұл ғимарат күзетілді

Бірақ өзінше бақытсыз және момын,

Бәлкім әлгі жануар шығар, кім білсін!

Анаға деген үлкен сағыныштан

Мәңгілікке көз жасын төгетін құбыжық -

Өйткені, оның жеті тарауы бар,

Он беске жуық көз.

Кащейдің өзі (ол бұрын қоян-қолтық ұрыс жүргізе алады!)

Королеваға деген сүйіспеншіліктен құрғап, қурап қалды.

Ол өзінше бақытсыз қарт болды,

Жарайды, хайуан оны патшайымға жібермеді.

- Сен мені жібер, не бар,

Мен құмарлықтан дірілдеп тұрмын!

- Тым болмаса жұмыстан алып кетші

Мен ештеңені жіберіп алмаймын!

Жақсы жолдас Иван сонда жетуге шешім қабылдады, -

Кащеевті көрдік, со-растак!

Ол үнемі, бірдеңе қайда - сондықтан дереу сонда барыңыз!

Ол өзінше бір бақытсыз ақымақ еді.

Ащы күлді ме,

Үкі кекештенді ме, -

Жүрегім мұңайып кетті

Иван ақымақ.

Оның еңбектері бекер басталды,

Баб-Ягаспен түкке тұрғысыз күрес -

Ол да өзінше бақытсыз.

Бұл ең орманды жер.

Қанша бақсы өлтірдің!

Шырында екі жас...

Таңертең көргенімдей - жылап жібердім,

Өкінішке орай, бұл ақымақ болды.

Бірақ, соған қарамастан, ол ұйқылы-ояу болып жақындады

Иван оның жағдайын жеңді.

Бұрышта кедей жануар жатты,

Барлығының басы фонтанға иілді.

Міне, Иван оған секіреді,

Асығыс бастарды кесу

Және Кащейге жақындайды,

Маша өзінің қазынашысымен.

Ол екі мың жылдық қарияға қауіп төндіреді -

– Сақалыңды қиып аламын, әп-сәтте дейді!

– Ендеше, өл, жоғал, Кащей!

– Ол оған былай деп жауап берді:

- Мен қуанар едім, бірақ мен өлмейтінмін - мен алмаймын!

Бірақ Иван өзін есіне түсірмейді:

– Әй, сұм өндіруші!

Вон қанша бөлмені орнатты,

Қызды жасырды, интриган!

Мен міндеттеме алу арқылы жұмысты аяқтаймын! .. -

Және осы естімеген сөздерден

Кащейдің өзі ешқандай араласусыз қайтыс болды, -

Ол сауатсыз, артта қалған, Кащей болды.

Ал Иван, ашудан қызыл,

Кащейді теуіп, еденге түкірді

Ал байғұстарға өзінше

Ол кедей тұтқынға барды.