Про любовь в Средние века - Владимир Высоцкий

Песня рыцаря.

Сто сарацинов я убил во славу ей,

Прекрасной даме посвятил я сто смертей.

Но наш король, лукавый сир,

Затеял рыцарский турнир.

Я ненавижу всех известных королей!

Вот мой соперник, рыцарь Круглого стола.

Чужую грудь мне под копье король послал,

Но в сердце нежное ее мое направлено копье.

Мне наплевать на королевские дела!

Герб на груди его — там плаха и петля,

Но будет дырка там, как в днище корабля.

Он самый первый фаворит, к нему король благоволит.

Но мне сегодня наплевать на короля!

Король сказал: — Он с вами справится шаля.-

И пошутил: — Пусть будет пухом вам земля.-

Я буду пищей для червей, тогда он женится на ней.

Простит мне бог, я презираю короля!

Вот подан знак.

Друг друга взглядом пепеля,

Коней мы гоним, задыхаясь и пыля.

Забрало поднято — изволь.

Ах, как волнуется король!

Но мне, ей-богу, наплевать на короля!

Итак, все кончено.

Пусть отдохнут поля.

Вот льется кровь его на стебли ковыля.

Король от бешенства дрожит, но мне она принадлежит.

Мне так сегодня наплевать на короля!

Но в замке счастливо мы не пожили с ней:

Король в поход послал на сотни долгих дней.

Не ждет меня мой идеал.

Ведь он — король, а я — вассал,

И рано, видимо, плевать на королей.

Рыцарь әні.

Мен оның даңқы үшін жүз сараценді өлтірдім,

Жүз ажалымды бір сұлуға арнадым.

Бірақ біздің патша, айлакер мырза,

Джустинг турнирін бастады.

Мен барлық атақты патшаларды жек көремін!

Міне, менің қарсыласым, «Дөңгелек үстел» серілері.

Патша маған найзаның астына басқа біреудің кеудесін жіберді,

Бірақ найза оның нәзік жүрегіне бағытталған.

Мені корольдік бизнес қызықтырмайды!

Кеудесінде елтаңба – кескіш пен ілмек бар,

Бірақ ол жерде кеменің түбіндегідей тесік болады.

Ол ең бірінші сүйікті, патша оны жақсы көреді.

Бірақ мен бүгін патшаға түк те емеспін!

Патша: - Ол сенімен шаля айналысады.- деді.

Сонда ол: – Жеріңіз тыныш болсын, – деп әзілдеді.

Мен құртқа жем боламын, сосын оған үйленеді.

Құдай кешірсін, мен патшаны менсінбеймін!

Міне, белгі.

Бір-біріне күл сияқты,

Тұншығып, шаң басып, ат айдаймыз.

Күнқағар көтерілді - қаласаңыз.

О, патша қандай қуанды!

Бірақ, құдайға ант етемін, мен патшаға көнбеймін!

Сонымен бәрі бітті.

Егістіктер демалсын.

Мұнда оның қаны мамық шөптің сабағына төгіледі.

Патша ашудан дірілдеп тұр, бірақ ол менікі.

Мен бүгін патшаға немқұрайлы қарамаймын!

Бірақ сарайда біз онымен бақытты өмір сүрмедік:

Патша жүздеген ұзақ күндерге жорық жасады.

Менің идеалым мені күтпейді.

Өйткені, ол патша, мен вассалмын,

Ал патшаларға түкіруге әлі ерте сияқты.