Про чёрта - Владимир Высоцкий

У меня запой от одиночества, по ночам я слышу голоса,

Слышу вдруг зовут меня по отчеству, глянул — черт, вот это чудеса!

Черт мне корчил рожи и моргал, а я ему тихонечко сказал:

«Я, брат, коньяком напился вот уж как, но ты, наверно, пьешь денатурат,

Слушай, черт, чертяга, чертик, чертушка, сядь со мной, я буду очень рад.

Да неужели, черт возьми, ты трус, слезь с плеча, а то перекрещусь».

Черт сказал, что он знаком с Борисовым, это наш запойный управдом.

Черт за обе щеки хлеб уписывал, брезговать не стал и коньяком.

Кончился коньяк: не пропадем, съездим к трем вокзалам и возьмем.

Я устал, к вокзалам черт мой съездил сам, просыпаюсь, снова он — боюсь,

То ли он по-новой мне пригрезился, то ли это я ему кажусь.

Черт опять ругнулся, а потом целоваться лез, вилял хвостом.

Насмеялся я над ним до коликов и спросил: «Ну, как там у вас в аду?

Отношение к нашим алкоголикам, говорят, их жарят на спирту?»

Черт опять ругнулся и сказал: «Да там не тот товарищ правит бал».

Все кончилось, светлее стало в комнате, черта я хотел опохмелять,

Но растворился он, как будто в омуте, я все жду, когда придет опять.

Я не то, чтоб чекнутый какой, но лучше с чертом, чем с самим собой.

Жалғыздықтан ішім бар, түнде дауыстар естимін,

Мен кенеттен менің атымды әкемнің атымен атағанын естідім, мен қарадым - қарғыс атқыр, бұл керемет!

Ібіліс маған қарап, көзін жыпылықтады, мен оған ақырын айттым:

«Мен, аға, брендимен мас болдым, бірақ сіз денатуратталған алкогольді ішкен шығарсыз,

Тыңда, шайтан, шайтан, шайтан, шайтан, менімен бірге отыр, мен өте бақытты боламын.

Расында да, қарғыс атсын, қорқақсың, иығыңнан түс, әйтпесе мен өзімді қиып аламын.

Ібіліс Борисовты танимын, ол біздің мас құрылыс бастығымыз деді.

Ібіліс екі жаққа нан жеді, коньякты да менсінбеді.

Коньяк таусылды: біз адаспаймыз, үш станцияға барып, аламыз.

Мен шаршадым, шайтаным вокзалдарға өзі барды, мен оянамын, ол қайтадан - қорқамын,

Немесе ол мені жаңаша армандады, немесе оған мен сондай болып көрінеді.

Ібіліс тағы да ант етті де, құйрығын бұлғап сүйісуге кірісті.

Мен оған коликке дейін күлдім де: «Ал, тозақтағы жағдайыңыз қалай?

Біздің маскүнемдерге деген көзқарас, олар ішімдікке қуырылған дейді?

Ібіліс тағы да ант беріп: «Иә, бұл шоуды басқаратын жолдас жоқ», – деді.

Бәрі бітті, бөлмеде жарқырап, мас болғым келген шайтан,

Бірақ ол жоғалып кетті, құйынға түскендей, мен оның тағы келуін әлі күтіп жүрмін.

Мен онша жынды емеспін, бірақ өзімнен гөрі шайтанмен жақсырақ.