Песня Рябого - Владимир Высоцкий

На реке ль, на озере —

Работал на бульдозере,

Весь в комбинезоне и в пыли, —

Вкалывал я до зари,

Считал, что черви — козыри,

Из грунта выколачивал рубли.

Не судьба меня манила,

И не золотая жила, —

А широкая моя кость

И природная моя злость.

Мне ты не подставь щеки:

Не ангелы мы — сплавщики, —

Недоступны заповеди нам…

Будь ты хоть мне бог Аллах,

Зато я знаю толк в стволах

И весело хожу по штабелям.

Не судьба меня манила,

И не золотая жила, —

А широкая моя кость

И природная моя злость.

Өзенде, көлде -

Бульдозерде жұмыс істеген

Барлығы комбинезон мен шаңда, -

Таң атқанша еңбек еттім

Мен құрттарды «козыр» деп ойладым,

Ол жерден рубльді қазып алды.

Тағдыр мені шақырған жоқ,

Ал алтын кені емес, -

Ал менің кең сүйегім

Және менің табиғи ашуым.

Маған бетіңізді бұрмаңыз

Біз періште емеспіз - арқалық, -

Өсиеттер бізге қол жетімді емес ...

Сен менің Құдайым болсаң, Алла

Бірақ мен сандық туралы көп білемін

Мен дестелердің арасынан көңілді жүремін.

Тағдыр мені шақырған жоқ,

Ал алтын кені емес, -

Ал менің кең сүйегім

Және менің табиғи ашуым.