Песня о времени - Владимир Высоцкий

Замок временем скрыт и укутан, укрыт

В нежный плед из зеленых побегов.

Но развяжет язык молчаливый гранит, и холодное прошлое заговорит

О походах, боях и победах.

Время подвиги эти не стерло.

Отодрать от него верхний пласт

Или взять его крепче за горло,

И оно свои тайны отдаст.

Упадут сто замков и спадут сто оков,

И сойдут сто потов с целой груды веков,

И польются легенды из сотен стихов

Про турниры, осады, про вольных стрелков.

Ты к знакомым мелодиям ухо готовь,

И гляди понимающим оком

Потому что любовь — это вечно любовь,

Даже в будущем нашем далеком.

Звонко лопалась сталь под напором меча,

Тетива от натуги дымилась,

Смерть на копьях сидела, утробно урча, в грязь валились враги, о пощаде крича,

Победившим сдаваясь на милость.

Но не все, оставаясь живыми,

В доброте сохраняли сердца,

Защитив свое доброе имя

От заведомой лжи подлеца.

Хорошо, когда конь закусил удила

И рука на копье поудобней легла,

Хорошо, если знаешь — откуда стрела,

Хуже — если по-подлому, из-за угла.

Как у вас там с мерзавцеми?

Бьют?

Поделом!

Ведьмы вас не пугают шабашем?

Но не правда ли, зло называется злом

Даже там — в добром будущем вашем?

И вовеки веков, и во все времена

Трус, предатель — всегда презираем,

Враг есть враг, и война все равно есть война,

И темница тесна, и свобода одна — и всегда на нее уповаем.

Время эти понятья не стерло,

Нужно только поднять верхний пласт —

И дымящейся кровью из горла

Чувства вечные хлынут на нас.

Ныне, присно, во веки веков, старина, —

И цена есть цена, и вина есть вина,

И всегда хорошо, если честь спасена,

Если другом надежно прикрыта спина.

Чистоту, простоту мы у древних берем,

Саги, сказки — из прошлого тащим, —

Потому, что добро остается добром —

В прошлом, будущем и настоящем!

Қамал уақыт бойынша жасырылған және оралған, жабылған

Жасыл өскіндер жұмсақ төсеніште.

Бірақ үнсіз гранит тілді шешеді, ал суық өткен сөйлейді

Жорықтар, шайқастар және жеңістер туралы.

Уақыт бұл ерліктерді өшірген жоқ.

Одан үстіңгі қабатты жыртып алыңыз

Немесе оның тамағынан қаттырақ ұстаңыз,

Және ол өз құпияларын береді.

Жүз қамал құлап, жүз бұғау құлап,

Ғасырлар үйіндісінен жүз тер төгіледі,

Ал жүздеген шумақтардан аңыз-әңгімелер төгіледі

Турнирлер, қоршаулар, тегін атқыштар туралы.

Құлағыңызды таныс әуендерге дайындайсыз,

Және түсіністікпен қараңыз

Өйткені махаббат мәңгілік махаббат

Тіпті біздің алыс болашағымызда.

Қылыштың қысымынан болат қатты жарылып,

Садақтың бауы шиеленістен түтінді,

Ажал найзаға отырды, ішекте ыңылдады, жаулар лайға түсіп, мейірімділікпен айқайлады,

Жеңімпаздар мейірімділікке бағынды.

Бірақ бәрі емес, тірі қалу

Жүректер мейіріммен сақталды,

Жақсы атыңызды қорғаңыз

Қасақананың әдейі өтірік айтуынан.

Ал, жылқы тісін тістегенде

Қол найзаға ыңғайлырақ болды,

Жебенің қайдан келгенін білсең,

Ең сорақысы - егер дөрекі түрде болса, бұрыштан.

Қалдармен қалайсың?

Буте?

Дұрыс қызмет етеді!

Бақсылар сізді қорқытпайды ма?

Бірақ солай емес пе, жамандықты жамандық дейді

Тіпті сонда - сіздің жақсы болашақта?

Және мәңгі және мәңгі және барлық уақытта

Қорқақ, сатқын - әрқашан жек көреді,

Жау – жау, ал соғыс – әлі соғыс,

Ал зындан тар, бір ғана еркіндік бар – біз оған әрқашан сенеміз.

Уақыт бұл түсініктерді өшірген жоқ,

Сізге тек жоғарғы қабатты көтеру керек -

Және тамағынан түтіндеген қан

Үстімізге мәңгілік сезімдер төгіледі.

Енді, мәңгі, мәңгі және мәңгі, қарт, -

Ал баға – баға, ал шарап – шарап,

Ар-намыс сақталса жақсы,

Артқы жағы досымен сенімді түрде жабылған болса.

Тазалықты, қарапайымдылықты атадан аламыз,

Сагалар, ертегілер - өткеннен сүйрету -

Өйткені жақсылық жақсы

Өткенде, болашақта және бүгінде!