Песня о диком вепре - Владимир Высоцкий

В королевстве, где все тихо и складно, где ни войн, ни катаклизмов, ни бурь,

Появился дикий вепрь огромадный - то ли буйвол, то ли бык, то ли тур.

Сам король страдал желудком и астмой, только кашлем сильный страх наводил,

А тем временем зверюга ужасный коих ел, а коих в лес волочил.

И король тотчас издал три декрета: "Зверя надо одолеть наконец!

Вот кто отважется на дело на это - Тот принцессу поведет под венец!"

А в отчаявшемся том государстве - как войдешь, так сразу наискосок,-

В бесшабашной жил тоске и гусарстве бывший лучший королевский стрелок.

На полу лежали люди и шкуры, пили меды, пели песни - и тут

Протрубили во дворце трубадуры, хвать стрелка!

- и во дворец волокут.

И король ему прокашлял: - Не буду я читать тебе моралей, юнец!

Если завтра победишь Чуду-юду, то принцессу поведешь под венец.

А стрелок: - Да это что за награда?

Мне бы выкатить портвейна бадью!

А принцессу мне и даром не надо - чуду-юду я и так победю.

А король: - Возьмешь принцессу - и точка!

А не то тебя - раз-два!

- и в тюрьму!

Это все же королевская дочка!

- А стрелок: - Ну хоть убей - не возьму!

И пока король с ним так препирался, съел уже почти всех женщин и кур,

И возле самого дворца ошивался этот самый то ли бык, то ли тур.

Делать нечего - портвейн он отспорил, чуду-юду победил и убег.

Вот так принцессу с королем опозорил бывший-лучший, но опальный стрелок.

Барлығы тыныш және үйлесімді, соғыстар, катаклизмдер, дауылдар жоқ патшалықта,

Үлкен жабайы қабан пайда болды - не буйвол, не өгіз, не тур.

Патшаның өзі асқазан мен демікпеден зардап шекті, тек жөтелмен ол қатты қорқыныш тудырды,

Осы арада қорқынышты аң олардың біразын жеп, орманға сүйреп апарды.

Патша бірден үш жарлық шығарды: «Аңды ақыры жеңу керек!

Мұны істеуге кім батылы барады - Ол ханшайымды дәлізге апарады!

Сол үмітсіз күйде - сіз кірген кезде, бірден қиғаш түрде -

Бұрынғы ең жақсы король атқышы абайсызда аңсау мен гусарларда өмір сүрді.

Адамдар мен терілер еденде жатты, олар май ішіп, ән айтты - содан кейін

Трубадурлар сарайда кернейлерін тартты, жебені ұстаңыз!

– деп сарайға сүйреп апарды.

Патша оған жөтеліп: – Мен саған мораль оқымаймын, жігіт!

Егер ертең сіз керемет Юданы жеңсеңіз, онда сіз ханшайымды дәлізге апарасыз.

Ал атқан: - Иә, бұл қандай марапат?

Мен порт шелек шығарғым келеді!

Маған ханшайым бекер керек емес - мен бәрібір керемет жеңемін.

Ал патша: - Ханшайымды алыңыз - кезең!

Ал сен емес – бір-екі!

- және түрмеге!

Бұл әлі патша қызы!

- Ал атқыш: - Жарайды, өмірім үшін - мен оны алмаймын!

Патша онымен осылай дауласып жатқанда, ол барлық дерлік әйелдер мен тауықтарды жеп қойған.

Ал сарайдың қасында дәл осы бұқа немесе тур айнала ілулі тұрды.

Ештеңе жоқ - ол порт шарапына қарсы күресіп, ғажайыпты жеңіп, қашып кетті.

Міне, ханшайым мен патша бұрынғы ең жақсы, бірақ масқара атқыштың намысына тиді.