Ошибка вышла - Владимир Высоцкий

Я был и слаб и уязвим, дрожал всем существом своим,

Кровоточил своим больным истерзанным нутром, —

И, словно в пошлом попурри, огромный лоб возник в двери

И озарился изнутри здоровым недобром.

Но властно дернулась рука: «Лежать лицом к стене!»

—

И вот мне стали мять бока на липком топчане.

А самый главный — сел за стол, вздохнул осатанело

И что-то на меня завел, похожее на «дело».

И что-то на меня завел, похожее на «дело».

Вот в пальцах цепких и худых смешно задергался кадык,

Нажали в пах, потом — под дых, на печень-бедолагу.

Когда давили под ребро — как екало мое нутро!

И кровью харкало перо в невинную бумагу.

В полубреду, в полупылу разделся донага, —

В углу готовила иглу нестарая карга, —

И от корней волос до пят по телу ужас плелся:

А вдруг уколом усыпят, чтоб сонный раскололся?!

А вдруг уколом усыпят, чтоб сонный раскололся?!

Он, потрудясь над животом, сдавил мне череп, а потом

Предплечья мне стянул жгутом и крови ток прервал.

Я, было, взвизгнул, но замолк, — сухие губы на замок, —

А он кряхтел, кривился, мок, писал и ликовал.

Он в раж вошел — знакомый раж, — но я как заору:

«Чего строчишь?

А ну, покажь секретную муру!..»

Подручный — бывший психопат — связал мои запястья, —

Тускнели, выложившись в ряд, орудия пристрастья.

Тускнели, выложившись в ряд, орудия пристрастья.

Я терт и бит, и нравом крут, могу — вразнос, могу — враскрут, —

Но тут смирят, но тут уймут — я никну и скучаю.

Лежу я, голый как сокол, а главный — шмыг да шмыг за стол —

Все что-то пишет в протокол, хоть я не отвечаю.

Нет, надо силы поберечь, а то ослаб, устал, —

Ведь скоро пятки станут жечь, чтоб я захохотал,

Держусь на нерве, начеку, но чувствую отвратно, —

Мне в горло сунули кишку — я выплюнул обратно.

Мне в горло сунули кишку — я выплюнул обратно.

Я взят в тиски, я в клещи взят — по мне елозят, егозят,

Все вызвать, выведать хотят, все пробуют на ощупь.

Тут не пройдут и пять минут, как душу вынут, изомнут,

Всю испоганят, изорвут, ужмут и прополощут.

«Дыши, дыши поглубже ртом!

Да выдохни, — умрешь!»

«У вас тут выдохни — потом навряд ли и вздохнешь!»

Во весь свой пересохший рот я скалюсь: «Ну, порядки!

Со мною номер не пройдет, товарищи-ребятки!»

Со мною номер не пройдет, товарищи-ребятки!"

Убрали свет и дали газ, доска какая-то зажглась, —

И гноем брызнуло из глаз, и булькнула трахея.

И он зверел, входил в экстаз, приволокли зачем-то таз…

Я видел это как-то раз — фильм в качестве трофея.

Ко мне заходят со спины и делают укол…

«Колите, сукины сыны, но дайте протокол!»

Я даже на колени встал, я к тазу лбом прижался;

Я требовал и угрожал, молил и унижался.

Я требовал и угрожал, молил и унижался.

Но туже затянули жгут, вон вижу я — спиртовку жгут,

Все рыжую чертовку ждут с волосяным кнутом.

Где-где, а тут свое возьмут!

А я гадаю, старый шут:

Когда же раскаленный прут — сейчас или потом?

Шабаш калился и лысел, пот лился горячо, —

Раздался звон — и ворон сел на белое плечо.

И ворон крикнул: «Nеvеrмоrе!»

— проворен он и прыток, —

Напоминает: прямо в морг выходит зал для пыток.

Напоминает: прямо в морг выходит зал для пыток.

Я слабо поднимаю хвост, хотя для них я глуп и прост:

«Эй!

За пристрастный ваш допрос придется отвечать!

Вы, как вас там по именам, — вернулись к старым временам!

Но протокол допроса нам обязаны давать!»

И я через плечо кошу на писанину ту:

«Я это вам не подпишу, покуда не прочту!»

Мне чья-то желтая спина ответила бесстрастно:

«А ваша подпись не нужна — нам без нее все ясно».

«А ваша подпись не нужна — нам без нее все ясно».

«Сестренка, милая, не трусь — я не смолчу, я не утрусь,

От протокола отопрусь при встрече с адвокатом!

Я ничего им не сказал, ни на кого не показал, —

Скажите всем, кого я знал: я им остался братом!»

Он молвил, подведя черту: «Читай, мол, и остынь!»

Я впился в писанину ту, а там — одна латынь…

В глазах — круги, в мозгу — нули, — проклятый страх, исчезни:

Они же просто завели историю болезни!

Они же просто завели историю болезни!

Мен әлсіз де, осал да болдым, бүкіл болмысыммен дірілдеп,

Ол ауру, азап шеккен ішегімен қан алды, -

Ал, дөрекі попурридегідей, есіктен үлкен маңдай көрінді

Ішінен сау зұлымдықпен жанды.

Бірақ қолы еріксіз дірілдеп: «Қабырғаға қарап жат!»

—

Сөйтіп олар жабысқақ эстакада төсегінде менің бүйірлерімді илей бастады.

Ең бастысы – дастархан басына жайғасып, жабайы күрсінді

Ал ол маған «іске» ұқсас бірдеңе әкелді.

Ал ол маған «іске» ұқсас бірдеңе әкелді.

Міне, қайсар және жіңішке саусақтарда Адамның алмасы күлкілі болды,

Шапқа, сосын қарын астына, бейшараның бауырына басады.

Олар қабырғалардың астына басқанда - менің ішім қалай дірілдеп кетті!

Ал қалам жазықсыз қағазға қан түкірді.

Жартылай сандырақта, жартылай ыстықта жалаңаштанып, -

Бұрышта қарт қаңбақ ине дайындап жатыр екен, -

Шаштың түбінен аяқтың ұшына дейін денені үрей билейді:

Ұйқысы бұзылсын деп укол салып ұйықтатса ше?!

Ұйқысы бұзылсын деп укол салып ұйықтатса ше?!

Ол менің ішімді жұмыс істеп, бас сүйегімді қысты, содан кейін

Ол менің білегімді жгутпен тартып, қан ағымы үзілді.

Мен айқайладым, бірақ үнсіз қалдым, - қамалға құрғақ ерін, -

Ал ол ыңырсып, ыңылдап, суланып, жазып, қуанып кетті.

Ол ашуланды - таныс ашу - бірақ мен қалай айқайлаймын:

«Не жазып жатырсың?

Ендеше, маған құпия мүраны көрсет!..».

Көмекші - бұрынғы психопат - менің білегімді байлап қойды, -

Күңгірттенген, қатарға жайылған, Құштарлық аспаптары.

Күңгірттенген, қатарға жайылған, Құштарлық аспаптары.

Мен ысқылаймын және ұрамын, ал менің мінезім салқын, мен аламын - саудаласамын, аламын - хайп, -

Бірақ мұнда олар кішіпейіл болады, бірақ олар мұнда алып кетеді - мен бас иемін және сағындым.

Мен сұңқар болып жалаңаш жатырмын, ал ең бастысы - дастархан басында иіскеп, иіскеу -

Мен жауап бермесем де, бәрі хаттамаға бірдеңе жазады.

Жоқ, сіз күшіңізді сақтауыңыз керек, әйтпесе сіз әлсізсіз, шаршадыңыз, -

Жақында өкшелер өртеніп кетеді, сондықтан мен күлемін,

Мен жүйкемді сақтаймын, сергек, бірақ өзімді жиіркенішті сезінемін, -

Олар менің тамағыма ішек қойды - мен оны қайта түкіріп жібердім.

Олар менің тамағыма ішек қойды - мен оны қайта түкіріп жібердім.

Мені ілмекпен алды, мені қысқыштармен алды - олар маған жорғалайды, олар маған жорғалайды,

Барлығы қоңырау шалғысы келеді, білгісі келеді, әркім түрту арқылы тырысады.

Бұл жерде тіпті бес минут өтпейді, жан шығарылғанда, езілгенде,

Бәрі кірленеді, жыртылады, қысылады, шаяды.

«Тыныс ал, аузыңмен терең тыныс ал!

Иә, дем шығарыңыз - сіз өлесіз!

«Осы жерден дем шығарыңыз - онда сіздің тыныс алуыңыз екіталай!»

Құрғаған аузыммен тісімді жалаңаштап: «Жарайды, бұйыр!

Менімен нөмір жұмыс істемейді, жолдастар!

Менімен нөмір жұмыс істемейді, жолдастар!

Олар жарықты өшіріп, газды қосты, тақтайдың бір түрі жанды, -

Ал көзінен ірің шашылып, трахея шұрылдады.

Ол ашуланып, экстазға түсті, қандай да бір себептермен олар бассейнді сүйреп кетті ...

Мен оны бір рет көрдім - олжа ретінде фильм.

Артымнан келіп, укол салады...

— Ей, қаншықтар, уколдар, бірақ протоколды беріңдер!

Мен тіпті тізерлеп отырдым, маңдайымды жамбасқа бастым;

Мен талап қойдым және қорқыттым, жалындым және өзімді қорладым.

Мен талап қойдым және қорқыттым, жалындым және өзімді қорладым.

Бірақ олар турникетті қатайтты, мен сонда көріп тұрмын - олар рух шамын жағып жатыр,

Барлық қызыл шайтан шаш қамшымен күтіп тұр.

Қайда, қайда, содан кейін олар өздерін алады!

Менің ойымша, қарт әзілкеш:

Қып-қызыл таяқ қашан - қазір немесе кейінірек?

Сенбілік ыстық та таз болды, тер ыстық болды, -

Қоңырау шықты – қарға ақ жауырынға отырды.

Ал қарға: «Ешқашан!» деп айғайлады.

- ол епті және жылдам, -

Еске салады: азаптау камерасы тура мәйітханада ашылады.

Еске салады: азаптау камерасы тура мәйітханада ашылады.

Мен құйрықты әлсіз көтеремін, бірақ олар үшін мен ақымақ және қарапайыммын:

«Эй!

Біржақты сауалға жауап беруге тура келеді!

Аты-жөніңізбен аталып кеткендей, ескі күндерге оралдыңыз!

Бірақ жауап алу хаттамасын бізге беру керек!».

Мен бұл жазуға иығымнан асып:

«Оқымайынша, мен сізге қол қоймаймын!»

Біреу маған немқұрайлы жауап берді:

«Бірақ сіздің қолтаңбаңыз қажет емес - онсызда бәрі бізге түсінікті».

«Бірақ сіздің қолтаңбаңыз қажет емес - онсызда бәрі бізге түсінікті».

«Қарындас, жаным, қорықпа – мен үндемеймін, сүртпеймін,

Мен адвокатпен кездескенде протоколдан шығамын!

Мен оларға ештеңе айтқан жоқпын, ешкімге көрсетпедім, -

Мен білетіндердің бәріне айт: мен олардың ағасы болып қалдым!»

«Оқы, дейді, суытып ал!» деп сызық сызды.

Мен бұл сызбаны қазып алдым, тек латынша бар ...

Көздерде шеңберлер бар, мида нөлдер, қарғыс атқан қорқыныш, жоғалады:

Олар жай ғана ауру тарихын алды!

Олар жай ғана ауру тарихын алды!