Монолог Хлопуши - Владимир Высоцкий

Сумасшедшая, бешеная кровавая муть!

Что ты?

Смерть?

Иль исцеленье калекам?

Проведите, проведите меня к нему,

Я хочу видеть этого человека.

Я три дня и три ночи искал ваш умёт,

Тучи с севера сыпались каменной грудой.

Слава ему!

Пусть он даже не Петр,

Чернь его любит за буйство и удаль.

Я три дня и три ночи блуждал по тропам,

И цепами дождя обмолачивал.

Но озлобленное сердце никогда не заблудится,

Эту голову с шеи сшибить нелегко.

Оренбургская заря красношерстной верблюдицей

Рассветное роняла мне в рот молоко.

И холодное корявое вымя сквозь тьму

Прижимал я, как хлеб, к истощенным векам.

Проведите, проведите меня к нему,

Я хочу видеть этого человека.

Ақылсыз, ессіз қанды шөгінділер!

Сен не?

Өлім?

Әлде мүгедектерге ем бе?

Мені ал, мені оған апар

Мен бұл адамды көргім келеді.

Үш күн, үш түн ойыңды іздедім,

Солтүстіктен бұлт үйінді тастай құйылып жатты.

Оған даңқ!

Ол Петір болмаса да,

Жұрт оны тәртіпсіздіктері мен ерлігі үшін жақсы көреді.

Үш күн, үш түн жолдарды кездім,

Ал жаңбырмен бастырылды.

Бірақ ашулы жүрек ешқашан адаспайды,

Бұл басты мойыннан түсіру оңай емес.

Орынбор таңы қызыл түйе

Таң аузыма сүт тамызды.

Ал суық қараңғылықты аралап, желпінді

Таусылған қабағыма нандай бастым.

Мені ал, мені оған апар

Мен бұл адамды көргім келеді.