Маски - Владимир Высоцкий

Смеюсь навзрыд — как у кривых зеркал, —

Меня, должно быть, ловко разыграли:

Крючки носов и до ушей оскал —

Как на венецианском карнавале!

Вокруг меня смыкается кольцо —

Меня хватают, вовлекают в пляску, —

Так-так, мое нормальное лицо

Все, вероятно, приняли за маску.

Петарды, конфетти… Но все не так, —

И маски на меня глядят с укором, —

Они кричат, что я опять — не в такт,

Что наступаю на ногу партнерам.

Что делать мне — бежать, да поскорей?

А может, вместе с ними веселиться?..

Надеюсь я — под масками зверей

У многих человеческие лица.

Все в масках, в париках — все как один, —

Кто — сказочен, а кто — литературен…

Сосед мой слева — грустный арлекин,

Другой — палач, а каждый третий — дурень.

Один — себя старался обелить,

Другой — лицо скрывает от огласки,

А кто — уже не в силах отличить

Свое лицо от непременной маски.

Я в хоровод вступаю, хохоча, —

Но все-таки мне неспокойно с ними:

А вдруг кому-то маска палача

Понравится — и он ее не снимет?

Вдруг арлекин навеки загрустит,

Любуясь сам своим лицом печальным;

Что, если дурень свой дурацкий вид

Так и забудет на лице нормальном?

За масками гоняюсь по пятам,

Но ни одну не попрошу открыться, —

Что, если маски сброшены, а там —

Все те же полумаски-полулица?

Как доброго лица не прозевать,

Как честных угадать наверняка мне?

-

Все научились маски надевать,

Чтоб не разбить свое лицо о камни.

Я в тайну масок все-таки проник, —

Уверен я, что мой анализ точен:

Что маски равнодушия у иных —

Защита от плевков и от пощечин.

Ащы күлу - қисық айналар сияқты -

Мені ақылмен ойнаған болуы керек:

Мұрындары ілулі және құлаққа күледі -

Венециандық карнавалдағыдай!

Сақина менің айналама жабылады

Олар мені ұстап алып, мені биге тартады, -

Жарайды, менің қалыпты бетім

Барлығы оны маска үшін қабылдаған шығар.

Петардалар, конфетти... Бірақ олай емес, -

Ал маскалар маған қорлықпен қарайды, -

Олар менің тағы да уақытым бітті деп айғайлайды,

Мен серіктестердің аяғын басқаным.

Мен не істеуім керек - жүгір, тезірек?

Немесе олармен көңіл көтеру керек пе?..

Мен жануарлардың маскасының астында қалдым деп үміттенемін

Көбінің бет-бейнесі адам болып келеді.

Барлығы маскада, париктерде - барлығы бір, -

Кім тамаша, кім әдеби...

Менің сол жақтағы көршім - қайғылы арлекин,

Басқасы - жазалаушы, ал әрбір үшінші адам - ​​ақымақ.

Бірі - өзін ақтауға тырысты,

Екіншісі жұртшылықтан бетін жасырады,

Ал енді кім ажырата алмайды

Сіздің бетіңіз таптырмас маскадан.

Мен дөңгелек биге кіремін, күліп, -

Бірақ бәрібір мен олармен тынышсызмын:

Біреуде жазалаушының маскасы болса ше

Бұл ұнайды - және ол оны шешпейді ме?

Кенеттен арлекин мәңгілік қайғылы болады,

Оның мұңды жүзіне сүйсініп;

Ақымақ өзінің ақымақ кейпінде болса ше?

Сонда ол қалыпты бетке ұмытылады ма?

Мен маскалардың артынан қуып келемін,

Бірақ мен ешкімнен ашуды сұрамаймын, -

Егер маскалар түсіп қалса ше, сонда -

Барлығы бірдей жартылай маскалар-жартылай бет пе?

Жақсы жүзді қалай жіберіп алмау керек,

Мені анық болжауға қаншалықты адал?

-

Барлығы маска киюді үйренді

Тастарға бетіңізді сындырып алмау үшін.

Мен әлі де маскалардың құпиясын аштым, -

Менің талдауым дұрыс екеніне сенімдімін:

Басқалардағы немқұрайлылық маскалары -

Түкіру мен ұрудан қорғау.