Марш аквалангистов - Владимир Высоцкий

Нас тянет на дно, как балласты,

Мы цепки, легки, как фаланги,

А ноги закованы в ласты,

А наши тела — в акваланги.

В пучину не просто полезли,

Сжимаем до судорог скулы,

Боимся кесонной болезни,

И, может, немного — акулы.

Замучила жажда, воды бы!..

Красиво здесь?

Все это сказки!

Здесь лишь пучеглазые рыбы

Глядят удивленно нам в маски.

Понять ли лежащим в постели?

Изведать ли ищущим брода?

Нам нужно добраться до цели,

Где третий наш — без кислорода.

Мы плачем, пускай мы мужчины,

Застрял он в пещере кораллов.

Как истинный рыцарь пучины,

Он умер с открытым забралом.

Пусть рок оказался живучей —

Он сделал что мог и что должен.

Победу отпраздновал случай.

Ну, что же, мы завтра продолжим!

Біз балласт сияқты төменге тартыламыз,

Біз табандымыз, фаланг сияқты жеңілміз,

Аяқтары шынжырмен байланған,

Ал біздің денеміз аквалангта.

Олар жай ғана шыңырауға көтерілген жоқ,

Біз бет сүйектерін қысамыз,

Біз декомпрессиялық аурудан қорқамыз,

Мүмкін акулалар.

Шөлдеп азап шегеді, су болар еді! ..

Бұл жерде әдемі ме?

Мұның бәрі ертегілер!

Мұнда тек көзді балықтар бар

Олар бетперде киіп бізге таңдана қарайды.

Сіз төсекте жатқандарды түсіне аласыз ба?

Форд іздегендер біле ме?

Біз мақсатқа жетуіміз керек

Үшіншісі қайда - оттегісіз.

Еркек болсақ та жылаймыз,

Ол маржан үңгіріне кептеліп қалды.

Шынайы тұңғиықтың рыцарындай,

Ол ашық қалқамен қайтыс болды.

Жартас берік болсын

Ол қолынан келгенін және қажет нәрсені жасады.

Жеңіс кездейсоқ тойланды.

Жарайды, ертең жалғастырамыз!