Госпиталь - Владимир Высоцкий

Жил я с матерью и батей

На Арбате, — век бы так.

А теперь я в медсанбате

На кровати, весь в бинтах.

Что нам слава, что нам Клава-

Медсестра и белый свет!

Помер тот сосед, что справа,

Тот, что слева — еще нет.

И однажды, — как в угаре, —

Тот сосед, что слева, мне

Вдруг сказал: — Послушай, парень,

У тебя ноги-то нет.

Как же так!

Неправда, братцы!

Он, наверно, пошутил?

— Мы отрежем только пальцы, —

Так мне доктор говорил.

Ну, а тот, который слева,

Все смеялся, все шутил.

Даже ночью он все бредил —

Все про ногу говорил,

Издевался: мол, не встанешь!

Не увидишь, мол, жены!

Поглядел бы ты, товарищ,

На себя со стороны.

Если б не был я калека

И слезал с кровати вниз,

Я б тому, который слева,

Прямо глотку перегрыз!

Умолял сестричку Клаву

Показать, какой я стал.

Был бы жив сосед, что справа, —

Он бы правду мне сказал…

Мен анаммен және әкеммен тұрдым

Арбатта – бір ғасыр солай болар еді.

Ал қазір медициналық батальондамын

Төсекте, бәрі таңғышта.

Біздің даңқ екенімізді, Клава екенімізді -

Медбике және ақ жарық!

Сол оң жақтағы көршім қайтыс болды

Сол жақтағы әлі жоқ.

Бір күні - ашуланғандай -

Сол жақтағы көрші маған

Кенет ол: «Тыңда, балам,

Сенің аяғың жоқ.

Қалай солай!

Олай емес, ағайын!

Ол қалжыңдаса керек?

- Біз саусақтарды ғана кесеміз, -

Дәрігер маған осылай деді.

Ал, сол жақтағы

Барлығы күлді, бәрі әзілдеді.

Тіпті түнде ол сандырақ болды -

Барлығы аяқ туралы

Ол мазақ етті: олар сен тұрмайсың дейді!

Көрмейсің дейді, әйеліңді!

Қарайсың ба, жолдас,

Бүйірден өзіңе.

Егер мен мүгедек болмасам

Және төсектен төмен түсті,

Мен сол жақтағыны қалар едім,

Тіке жұлдыру арқылы!

Мен апам Клаваға жалындым

Менің қандай болғанымды көрсетіңіз.

Оң жақтағы көрші тірі болса, -

Ол маған шындықты айтатын еді...