Диалог у телевизора - Владимир Высоцкий

— Ой, Вань, гляди, какие клоуны.

Рот — хоть завязочки пришей…

Ой, до чего, Вань, размалеваны,

И голос — как у алкашей

А тот похож — нет, правда, Вань, —

На шурина — такая ж пьянь.

Ну нет, ты глянь, нет-нет, ты глянь, —

Я — вправду, Вань.

— Послушай, Зин, не трогай шурина:

Какой ни есть, а он — родня, —

Сама намазана, прокурена —

Гляди, дождешься у меня.

А чем болтать — взяла бы, Зин,

В антракт сгоняла в магазин…

Что, не пойдешь?

Ну, я — один, —

Подвинься, Зин.

— Ой, Вань, гляди, какие карлики.

В джерси одеты, не в шевьет, —

На нашей пятой швейной фабрике

Такое вряд ли кто пошьет.

А у тебя, ей-богу, Вань,

Ну все друзья — такая рвань

И пьют всегда в такую рань

Такую дрянь.

— Мои друзья — хоть не в Болонии,

Зато не тащат из семьи, —

А гадость пьют — из экономии:

Хоть поутру — да на свои.

А у тебя самой-то, Зин,

Приятель был с завода шин,

Так тот — вообще хлебал бензин, —

Ты вспомни, Зин.

— Ой, Вань, гляди-кось — попугайчики

Нет, я, ей-богу, закричу.

А это кто в короткой маечке?

Я, Вань, такую же хочу.

В конце квартала — правда, Вань, —

Ты мне такую же сваргань…

Ну что «отстань», всегда «отстань».

Обидно, Вань.

— Уж ты б, Зин, лучше помолчала бы —

Накрылась премия в квартал.

Кто мне писал на службу жалобы?

Не ты?

Да я же их читал.

К тому же эту майку, Зин,

Тебе напяль — позор один.

Тебе шитья пойдет аршин —

Где деньги, Зин?

— Ой, Вань, умру от акробатиков.

Гляди, как вертится, нахал.

Завцеха наш — товарищ Сатиков —

Недавно в клубе так скакал.

А ты придешь домой, Иван,

Поешь и сразу — на диван,

Иль, вон, кричишь, когда не пьян.

Ты что, Иван?

— Ты, Зин, на грубость нарываешься,

Все, Зин, обидеть норовишь.

Тут за день так накувыркаешься…

Придешь домой — там ты сидишь.

Ну, и меня, конечно, Зин,

Все время тянет в магазин, —

А там — друзья… Ведь я же, Зин,

Не пью один.

— Ого, однако же, гимнасточка.

Ой, что творит, хотя в летах.

У нас в кафе молочном "Ласточка"

Официантка может так.

А у тебя подруги, Зин,

Все вяжут шапочки для зим.

От ихних скучных образин

Дуреешь, Зин.

— Как, Вань?

А Лилька Федосеева,

Кассирша из ЦПКО.

Ты к ней все лез на новоселье...

Она так очень ничего.

А чем ругаться, лучше, Вань,

Поедем в отпуск в Еревань.

Ну, что "Отстань"?

Всегда "Отстань".

Обидно, Вань!

— Әй, Ван, қарашы, қандай сайқымазақтар.

Ауыз - кем дегенде галстук тігіңіз ...

О, не үшін, Ван, боялған,

Ал дауыс - мас сияқты

Ол ұқсайды - жоқ, шынымен, Ван, -

Жездеде - сондай мас.

Жарайды, жоқ, сен қара, жоқ, жоқ, сен қара, -

Мен шынымен Ванмын.

- Тыңда, Зин, жездеге тиіспе:

Не болса да, ол туыстары, -

Өзі жағылған, түтін -

Қарашы, мені күт.

Ал не туралы айту керек - мен оны қабылдаймын, Зин,

Үзіліс кезінде мен дүкенге бардым ...

Не, бармайсың ба?

Жарайды, мен жалғызбын

Жылжы, Зин.

— Әй, Ван, қарашы, қандай гномдар.

Чеви емес, джерси киген, -

Біздің бесінші тігін фабрикасында

Біреудің тігуі екіталай.

Ал сен, құдайға ант етемін, Ван,

Жарайды, достардың бәрі сондай ақымақ

Және олар әрқашан осындай ерте сағатта ішеді

Мұндай қоқыс.

- Менің достарым - ең болмағанда Болоньяда емес,

Бірақ олар отбасынан шықпайды, -

Ал олар лас ішеді – үнемділіктен:

Кем дегенде таңертең - иә, өз бетімен.

Ал сен өзің, Зин,

Досым шина зауытынан еді,

Сондықтан ол - жалпы бензин жұтып қойды, -

Зинді есте сақта.

- Әй, Ван, қарашы - тотықұстар

Жоқ, құдай, мен айқайлаймын.

Қысқа футболкадағы кім?

Мен, Ван, соны қалаймын.

Тоқсанның соңында - рас, Ван, -

Сен мен үшін беймазасың...

Жарайды, «мені жалғыз қалдыр», әрқашан «мені жалғыз қалдыр».

Бұл ұят, Ван.

- Әй, сен едің, Зин, үндемегенің дұрыс еді -

Тоқсанда жабылған сыйлықақы.

Маған шағым қызметіне кім жазды?

Сен емес?

Иә, мен оларды оқыдым.

Бұл футболкадан басқа Зин,

Сен напиаль - бір ұят.

Тігін сізге жарасады аршын -

Ақша қайда, Зин?

– Әй, Ван, мен акробатикадан өлемін.

Оның қалай айналып жатқанын қараңыз, брат.

Біздің менеджеріміз – Сатиков жолдас –

Жақында клубта осылай жүгірді.

Ал сен үйге келесің, Иван,

Тамақтаныңыз және дереу диванда,

Немесе, сіз мас болмасаңызда айқайлайсыз.

Сен несің, Иван?

- Сен, Зин, дөрекілікке тап болдың,

Бәрі, Зин, сен ренжітуге ұмтыласың.

Міне, бір күнде сіз сальтоға толы боласыз ...

Үйге келгенде сол жерде отырасың.

Ал, мен, әрине, Зин,

Әрдайым дүкенге барады, -

Ал сонда - достар ... Өйткені, мен, Зин,

Мен жалғыз ішпеймін.

- Ой, бірақ гимнаст.

О, не істеп жүр, жылдар өтсе де.

Біздің «Ласточка» сүт дәмханасында

Даяшы алады.

Сіздің достарыңыз бар, Зин,

Барлығы қыста қалпақ тоқиды.

Олардың қызықсыз бейнелерінен

Сен ақымақсың, Зин.

Қалайсың, Ван?

Ал Лилка Федосеева,

ЦПКО кассирі.

Барлығыңыз оның қоныс тойына көтерілдіңіздер ...

Ол өте жеке.

Ант бергеннен гөрі жақсырақ, Ван,

Ереванға демалысқа барайық.

Ал, «Жібер» деген не?

Әрқашан "Жібер".

Бұл ұят, Ван!