«Был развесёлый розовый восход…» - Владимир Высоцкий

Был развеселый розовый восход,

И плыл корабль навстречу передрягам,

И юнга вышел в первый свой поход

Под флибустьерским черепастым флагом.

Накренившись к воде, парусами шурша,

Бриг двухмачтовый лег в развороте.

А у юнги от счастья качалась душа,

Как пеньковые ванты на гроте.

И душу нежную под грубой робой пряча,

Суровый шкипер дал ему совет:

«Будь джентльменом, если есть удача,

А без удачи — джентльменов нет!»

И плавал бриг туда, куда хотел,

Встречался — с кем судьба его сводила,

Ломая кости веслам каравелл,

Когда до абордажа доходило.

Был однажды богатой добычи дележ —

И пираты бесились и выли…

Юнга вдруг побледнел и схватился за нож, —

Потому что его обделили.

Стояла девушка, не прячась и не плача,

И юнга вспомнил шкиперский завет:

Мы — джентльмены, если есть удача,

А нет удачи — джентльменов нет!

И видел он, что капитан молчал,

Не пробуя сдержать кровавой свары.

И ран глубоких он не замечал —

И наносил ответные удары.

Только ей показалось, что с юнгой — беда,

А другого она не хотела, —

Перекинулась за борт — и скрыла вода

Золотистое смуглое тело.

И прямо в грудь себе, пиратов озадачив,

Он разрядил горячий пистолет…

Он был последний джентльмен удачи, —

Конец удачи — джентльменов нет!

Көңілді қызғылт күн шықты,

Ал кеме қиындықтарға қарай жүзді,

Ал каюта бала өзінің алғашқы жорығына шықты

Филибустер бас сүйегінің жалауы астында.

Суға қарай еңкейіп, желкенді сыбдырлап,

Екі діңгекті бригада кезектесіп жатты.

Каюталық баланың жаны бақыттан тербелді,

Гроттағы кендір жамылғылары сияқты.

Нәзік жанды дөрекі шапанның астына тығып,

Қатал скипер оған кеңес берді:

«Жентльмен бол, сәттілік болса,

Ал сәттілік болмаса, мырзалар болмайды!»

Ал бригада қалаған жеріне қарай жүзіп кетті,

Кездесті - тағдыр онымен бірге болды,

Кербез ескектерімен сүйек сындырып,

Отырғызуға келгенде.

Бір кездері бай олжа бөлінісі болды -

Ал қарақшылар ашуланып, айқайлады...

Юнги кенет бозарып, пышақты ұстады.

Өйткені оны алдап кеткен.

Жасырынбай, жыламайтын қыз болды,

Каюта бала скипердің келісімін есіне алды:

Біз мырзалар, бақыт болса,

Ал сәттілік жоқ - мырзалар жоқ!

Ол капитанның үндемегенін көрді,

Қанды төбелесті ауыздықтауға тырыспайды.

Ол терең жараларды байқамады -

Және кері соққы берді.

Тек оған кабинадағы баламен қиындық бар сияқты көрінді,

Бірақ ол басқасын қаламады, -

Бортқа лақтырылды және суды жасырды

Алтын қара дене.

Сіздің кеудеңізде қарақшыларды таң қалдырды,

Ол ыстық мылтықты түсірді...

Ол байлықтың соңғы джентльмені болды,

Сәттілік соңы - мырзалар жоқ!