Баллада о ненависти - Владимир Высоцкий

Торопись, тощий гриф над страною кружит.

Лес, обитель свою по весне навести.

Слышишь, гулко земля под ногами дрожит,

Видишь, плотный туман над полями лежит.

Это росы вскипают от ненависти.

Ненависть в почках набухших томится,

Ненависть — в нас затаенно бурлит,

Ненависть потом сквозь кожу сочится,

Головы наши палит.

Погляди, что за рыжие пятна в реке,

Зло решило порядок в стране навести.

Рукоятки мечей холодеют в руке,

И отчаянье бьется, как птица в силке,

И заходится сердце от ненависти.

Ненависть юным уродует лица,

Ненависть просится из берегов,

Ненависть жаждет и хочет напиться

Черною кровью врагов.

Да, нас ненависть в плен захватила сейчас,

Но не злоба нас будет из плена вести,

Не слепая, не черная ненависть в нас,

Свежий ветер нам высушит слезы у глаз

Справедливой и подлинной ненависти.

Ненависть — ей переполнена чаша,

Ненависть требует выхода, ждет.

Но благородная ненависть наша

Рядом с любовью живет.

Асығыңыз, арық лашын елде айналып жүр.

Орман, көктемде мекеніңді әкел.

Аяғыңның астында жердің дірілдегенін естисің бе?

Көрдіңіз бе, егістік алқаптарды қалың тұман басып жатыр.

Бұл өшпенділікпен қайнаған шықтар.

Өкпе өшпенді ісінген бүйректе,

Жек көрушілік - бізде жасырын қайнатылады,

Теріге өшпенділік сіңеді,

Басымыз отқа оранды.

Өзендегі қызыл дақтарға қараңызшы

Зұлымдық елдегі тәртіпті қалпына келтіруге шешім қабылдады.

Қолда қылыштың сабы суып,

Үмітсіздік торға түскен құстай соғады,

Ал жүрек өшпенділікке толы.

Жастарды жек көру жүзді бүлдіреді,

Жағалардан өшпенділік сұрайды

Жек көру шөлдеп, мас болғысы келеді

Жаулардың қара қаны.

Иә, өшпенділік енді бізді басып алды,

Бірақ зұлымдық бізді тұтқыннан алып кетпейді,

Бізде соқыр емес, қара өшпенділік емес,

Балғын жел көз жасымызды құрғатады

Әділ және шынайы жек көрушілік.

Жек көру - кесе толып жатыр,

Жек көру шығуды талап етеді, күтеді.

Бірақ біздің асыл өшпенділік

Махаббаттың жанында тұрады.