Баллада о Кокильоне - Владимир Высоцкий

Жил-был учитель скромный Кокильон.

Любил наукой баловаться он.

Земной поклон за то, что он был в химию влюблен,

И по ночам над чем-то там химичил Кокильон.

Но, мученик науки гоним и обездолен,

Всегда в глазах толпы он — алхимик-шарлатан, —

И из любимой школы в два счета был уволен,

Верней, в три шеи выгнан непонятый титан.

Титан лабораторию держал

И там творил и мыслил, и дерзал.

За просто так, не за мильон, в двухсуточный бульон

Швырнуть сумел все, что имел, великий Кокильон.

Да мы бы забросали каменьями Ньютона,

Мы б за такое дело измазали в смоле!

Но случай не дозволил плевать на Кокильона, —

Однажды в адской смеси заквасилось желе.

Бульон изобретателя потряс, —

Был он — ничто: не жидкость и не газ.

И был смущен и потрясен, и даже удивлен.

«Эге!

Ха-ха!

О эврика!" — воскликнул Кокильон.

Три дня он развлекался игрой на пианино,

На самом дне в сухом вине он истину искал…

Вдруг произнес он внятно: «Какая чертовщина!.." —

И твердою походкою он к дому зашагал.

Он днем был склонен к мыслям и мечтам,

Но в нем кипели страсти по ночам.

И вот, на поиск устремлен, мечтой испепелен,

В один момент в эксперимент включился Кокильон.

Душа его просила, и плоть его хотела

До истины добраться, до цели и до дна, —

Проверить состоянье таинственного тела,

Узнать, что он такое: оно или она?

Но был и в этом опыте изъян —

Забыл фанатик намертво про кран.

В погоне за открытьем он был слишком воспален —

И вдруг ошибочно нажал на крантик Кокильон.

И закричал, безумный: «Да это же коллоид!

Не жидкость это, братцы, — коллоидальный газ!»

Вот так, блеснув в науке, как в небе астероид,

Взорвался — и в шипенье безвременно угас.

И вот — так в этом газе он лежит,

Народ его открытьем дорожит.

Но он не мертв — он усыплен, — разбужен будет он

Через века.

Дремли пока, великий Кокильон!

А мы, склонив колени, глядим благоговейно.

Таких, как он, немного — четыре на мильон!

Возьмем Ньютона, Бора и старика Эйнштейна,

Вот три великих мужа, — четвертый — Кокильон!

Баяғыда қарапайым ұстаз Кокилон болыпты.

Ол ғылыммен айналысқанды жақсы көретін.

Химияға ғашық болғаны үшін жерге тағзым,

Ал түнде Кокиллон бірдеңенің үстінен химия болды.

Бірақ, ғылым шейіті қудаланып, жоқшылыққа ұшырады,

Әрқашан көпшіліктің көз алдында ол шарлатан алхимик, -

Ол сүйікті мектебінен қысқа уақытта жұмыстан шығарылды,

Дәлірек айтсақ, түсінбеген титанды үш мойындарынан қуып жіберді.

Титан зертхананы ұстады

Міне, ол жаратты және ойлады және батыл болды.

Ештеңеге емес, миллионға емес, екі күндік сорпада

Қолындағы барын, ұлы Кокиллонды лақтырып үлгерді.

Иә, біз Ньютонға тас лақтырар едік,

Ондай нәрсе үшін бізді шайыр басып қалар едік!

Бірақ іс Кокилонға түкіруге мүмкіндік бермеді, -

Бір рет желе тозақ қоспасында ашытылады.

Өнертапқыштың сорпасы шайқалды, -

Ол ештеңе емес еді: сұйық та, газ да емес.

Және ол ұялып, есеңгіреп қалды, тіпті таң қалды.

«Эй!

Хаха!

О, эврика!» - деп айқайлады Кокилон.

Үш күн бойы ол пианинода ойнап көңілді болды,

Ең түбінде, құрғақ шарапта ол шындықты іздеді ...

Кенет ол анық: «Не шайтан! ..» - деді.

Ал нық жүріспен үйге қарай жүрді.

Ол күндіз ой мен арманға бейім болды,

Бірақ түнде оның бойында құмарлық қайнады.

Ал енді, ізденуге бағытталған, арман өртенген,

Бір кезде Кокиллон тәжірибеге қосылды.

Жаны сұрады, еті тіледі

Ақиқатқа, мақсатқа және түбіне жету, -

Жұмбақ дененің күйін тексеріңіз,

Оның кім екенін біліңіз: ол немесе ол?

Бірақ бұл тәжірибеде кемшілік болды -

Фанатикті кран туралы қатты ұмытып кетті.

Ашуға ұмтылған ол тым қатты күйіп кетті -

Кенет ол қателесіп Coquillon қақпағын басып қалды.

Және ол есінен танып: «Иә, бұл коллоид!

Бұл сұйық емес, коллоидты газ ғой, ағайын!».

Сонымен, ғылымда аспандағы астероид сияқты жарқырап,

Ол мезгілсіз ысқырып жарылып, сөніп қалды.

Міне, ол бұл газда жатыр,

Оның ашқан жаңалығын халық бағалайды.

Бірақ ол өлген жоқ - ол тынышталды - ол оянады

Ғасырлар бойы.

Әзірше ұйықтаңыз, керемет Кокиллон!

Ал біз тізе бүгіп, құрметпен қараймыз.

Оған ұқсайтындар аз – миллионда төрт!

Ньютонды, Борды және ескі Эйнштейнді алайық,

Міне, үш ұлы адам - ​​төртінші - Кокиллон!