Колокола - Владимир Маркин

А ты опять сегодня не пришла,

А я так ждал, надеялся и верил,

Что зазвонят опять колокола,

И ты войдёшь в распахнутые двери.

Что зазвонят опять колокола,

И ты войдёшь в распахнутые двери.

Перчатки снимешь прямо у дверей,

Потом положишь их на подоконник,

Я так замёрзла, скажешь, обогрей

И мне протянешь зябкие ладони.

Я так замёрзла, скажешь, обогрей

И мне протянешь зябкие ладони.

Я их возьму и каждый палец

целуя, сердцем согревая,

О, если б ты шагнула на порог,

Но в парк ушли последние трамваи.

О, если б ты шагнула на порог,

Но в парк ушли последние трамваи.

А ты опять сегодня не пришла,

А я так ждал, надеялся и верил,

Что зазвонят опять колокола,

И ты войдёшь в распахнутые двери.

Что зазвонят опять колокола,

И ты войдёшь в распахнутые двери

Ал сен бүгін қайта келмедің,

Ал мен күттім, үміттендім, сендім

Қоңыраулар қайтадан соғылады

Ал сіз ашық есіктерден кіресіз.

Қоңыраулар қайтадан соғылады

Ал сіз ашық есіктерден кіресіз.

Дәл есік алдында қолғапыңызды шешіңіз,

Содан кейін сіз оларды терезеге қоясыз,

Мен қатты тоңып қалдым, жылытыңыз дейсіз

Ал маған салқын алақандарыңды соз.

Мен қатты тоңып қалдым, жылытыңыз дейсіз

Ал маған салқын алақандарыңды соз.

Мен оларды және әрбір саусақты аламын

сүю, жүректі жылыту,

О, табалдырықты аттасаң,

Бірақ соңғы трамвайлар саябаққа кетті.

О, табалдырықты аттасаң,

Бірақ соңғы трамвайлар саябаққа кетті.

Ал сен бүгін қайта келмедің,

Ал мен күттім, үміттендім, сендім

Қоңыраулар қайтадан соғылады

Ал сіз ашық есіктерден кіресіз.

Қоңыраулар қайтадан соғылады

Ал сіз ашық есіктерден кіресіз