Одни - Виталий Чирва

Ветер рисует на стеклах падшие души людей.

Как же ты сильно промокла среди безмолвных камней.

Словно в тайге одинокой раненый голос звучит.

Как же ты сильно промокла и сердце молчит.

Припев:

Так одиноко… У синего берега мы вдвоем.

Ветер годами рисует на скалах твои черты.

Долго искали дорогу мы к дому, но не нашли.

Одни.

Одни.

Гордость ломает мне пальцы, скрипит по привычке паркет.

В грусти осеннего танца виден мне твой силуэт.

Словно в тайге одинокой раненый голос звучит.

Как же ты сильно промокла и сердце молчит.

Припев:

Так одиноко… У синего берега мы вдвоем.

Ветер годами рисует на скалах твои черты.

Долго искали дорогу мы к дому, но не нашли.

Одни.

Одни.

Так одиноко… У синего берега мы вдвоем.

Ветер годами рисует на скалах твои черты.

Долго искали дорогу мы к дому, но не нашли.

Одни.

Одни.

Так одиноко… У синего берега мы вдвоем.

Ветер годами рисует на скалах твои черты.

Долго искали дорогу мы к дому, но не нашли.

Одни.

Одни.

Жел адамдардың құлаған жандарын шыныға тартады.

Үнсіз тастардың арасында қанша дымқыл болдың.

Тайгада жалғыз жаралы дауыс естіледі.

Қаншама суланып, жүрегің үнсіз қалды.

Хор:

Сондай жалғыз... Көк жағада біз біргеміз.

Жел жылдар бойы сіздің қасиеттеріңізді жартастарға тартады.

Үйге апаратын жолды көп іздедік, таппадық.

Жалғыз.

Жалғыз.

Тәкаппарлықтан саусақтарымды сындырады, паркет әдеттен сықырлайды.

Күзгі бидің мұңында мен сенің силуэтіңді көремін.

Тайгада жалғыз жаралы дауыс естіледі.

Қаншама суланып, жүрегің үнсіз қалды.

Хор:

Сондай жалғыз... Көк жағада біз біргеміз.

Жел жылдар бойы сіздің қасиеттеріңізді жартастарға тартады.

Үйге апаратын жолды көп іздедік, таппадық.

Жалғыз.

Жалғыз.

Сондай жалғыз... Көк жағада біз біргеміз.

Жел жылдар бойы сіздің қасиеттеріңізді жартастарға тартады.

Үйге апаратын жолды көп іздедік, таппадық.

Жалғыз.

Жалғыз.

Сондай жалғыз... Көк жағада біз біргеміз.

Жел жылдар бойы сіздің қасиеттеріңізді жартастарға тартады.

Үйге апаратын жолды көп іздедік, таппадық.

Жалғыз.

Жалғыз.