Fernando de noronha - Vincent Delerm

Ce soir à Fernando de Noronha, nous avons regardé le soleil tomber dans l’océan

pour la quatrième fois

Chaque fois c’est pareil, une fille regarde la lumière orange, elle positionne

sa main pour faire semblant de tenir un point minuscule entre ses doigts,

chaque fois il y a un couple en haut des rochers à cet endroit,

chaque fois sur nos lèvres il y a la cachaça, la menthe, le citron vert,

chaque fois le cœur se serre

Tout le monde voit la même chose en même temps.

Tout le monde ressent,

pareil et différent

La suite c’est comme après les feux d’artifice, les gens repartent à l’envers

vers la ville et les lumières, les restaurants ventilateurs, Bota Fogo,

téléviseurs.

Vers des chambres d’hôtels inconnues, des carrelages ensablés

sous les pieds nus, des chargeurs d’Iphone inconstants, des best-sellers

laissés par des couples allemands

Et nous éclairons nos pas, à la lumière blanche d’un téléphone, nous remontons

la pente comme ça

Nous sommes tous les quatre, dans la nuit noire, sur le chemin de terre,

nos pieds dans la poussière qui dérapent

Toi tu es l’aîné

Tu marches devant avec moi

En septembre tout changera pour toi

Pour la première fois, tu partiras seul dans les rues de Paris

Ce soir dans la pente tu me parles

Tu ne parles pas si souvent

En sortant des théâtres, des cirques, des salles de cinéma, parfois je pensais

ça

Tu gardais les choses pour toi

À la fin des anniversaires, en recherchant tes affaires, en me penchant pour

lacer tes chaussures à terre

Je me retrouvais avec toi dans la rue, avec toi et tes cheveux trempés du

chahut, transpirant d’avoir tellement couru.

Et tu disais oui c'était bien.

C'était bien

Tu ne posais pas de questions.

Les avions, les serpents, l’amour,

les étoiles filantes

Mais ce soir tu me parles dans la pente

Et je garde ça pour moi.

Mélangé au citron vert, à la menthe, à la cachaça

Et je me demande si dans ma vie une seule fois je me sentirai plus proche de toi

Que maintenant, à cet instant

Dans la nuit nous éclairons nos pas à la lumière blanche d’un téléphone,

nous remontons la pente comme ça

Бүгін түнде Фернандо де Нороньяда күннің мұхитқа түсуін көрдік

төртінші рет

Бұл бірдей болған сайын, қыз қызғылт сары шамға қарайды, ол орналасады

оның қолы саусақтарының арасында кішкентай нүктені ұстап тұрғандай кейіпте болу үшін,

жартастардың басында жұп болған сайын,

Әр жолы біздің ернімізде качача, жалбыз, лайм,

жүрек соғатын сайын

Барлығы бірдей нәрсені бір уақытта көреді.

Барлығы сезінеді,

бірдей және әртүрлі

Салдары отшашудан кейін адамдар төңкеріліп кеткендей

қалаға және шамдарға, желдеткіш мейрамханаларға, Бота Фогоға,

теледидарлар.

Белгісіз қонақүй бөлмелеріне, құмды плиткаларға

жалаң аяқ астында, тұрақсыз Iphone зарядтағыштары, бестселлер

неміс жұптары қалдырды

Ал біз қадамдарымызды жарықтандырамыз, телефонның ақ жарығында біз жоғары көтерілеміз

осындай еңіс

Төртеуміз қараңғы түнде қара жолда,

шаңда тайғанап жатқан аяғымыз

Сен ең үлкенсің

Сен менімен бірге жүресің

Қыркүйек айында сіз үшін бәрі өзгереді

Париж көшелерінде алғаш рет жалғыз жүресіз

Бүгін түнде еңісте сен менімен сөйлесесің

Сіз жиі сөйлей бермейсіз

Театрдан, цирктен, кинотеатрдан шығып, кейде ойлайтынмын

сол

Сіз заттарды өзіңізге сақтадыңыз

Туған күндердің соңында заттарыңды іздеп, сүйеніп

аяқ киіміңізді жерге байлаңыз

Көшеде сенің жаныңда, сенің және шашыңның сіңген күйінде таптым

төбелес, көп жүгіргеннен терлеп.

Ал сіз иә, жақсы болды дедіңіз.

Жақсы болды

Сіз сұрақ қойған жоқсыз.

Ұшақтар, жыландар, махаббат,

атқан жұлдыздар

Бірақ бүгін кешке сен менімен еңіс үстінде сөйлесесің

Ал мен мұны өзіме сақтаймын.

Әк, жалбыз, качаса араласқан

Өмірімде бір-ақ рет саған жақынырақ сезінемін бе деп ойлаймын

Дәл қазір, дәл осы сәтте

Түнде қадамдарымызды телефонның ақ жарығымен жарықтандырамыз,

біз еңіспен осылай көтерілеміз