Мой адмирал - Виктория Дайнеко, Любэ

Море прячется за туманами в небо серое, в тучи рваные,

За горизонт вдали.

Караван идёт, расчищая путь, этот минный след нужно обмануть —

За нами корабли.

Ждут приказ матросы, ждёт сигнал адмирал.

И готовы сорваться вперед — ураган.

Припев:

Синее море, закаты до боли,

Синее море и запах дождя, да туман.

Синее море, затишье перед боем,

И письмо от любимой он снова читал,

Лишь три слова: «Останься в живых, адмирал!»

И дрожит вода и гудит вода, залп за залпом, град минного огня,

И с нами адмирал.

Море и война, и любовь одна, мы поднимем флаг,

Грянем мы: «Ура!

За веру, за царя!»

Она шепчет тихо, как молитву, слова,

Лишь три слова: «Останься в живых, адмирал!»

Припев:

Синее море, закаты до боли,

Синее море и запах дождя, да туман.

Синее море, один после боя,

Он письмо её снова и снова читал,

Лишь три слова: «Останься в живых, адмирал!»

«Мой адмирал такой далёкий, милый друг мой, слышишь,

С глубокой нежностью, я думаю о Вашей жизни,

И если б знали Вы, я всё бы отдала за то,

Чтобы увидеть Вас, услышать, прикоснуться к Вам, мой милый.

Мой адмирал, я точно знаю, что когда-нибудь мы будем вместе,

И если не на этом свете, то на том,

Мой адмирал, я буду ждать тебя, я буду ждать всегда».

Лишь три слова: «Останься в сердцах, адмирал!»

Теңіз сұр аспандағы тұманның артына, жыртылған бұлттарға,

Көкжиектен тыс.

Керуен жүріп жатыр, жолды тазартады, бұл шахта ізін алдау керек -

Артымызда кемелер бар.

Теңізшілер бұйрықты, адмирал белгіні күтуде.

Ал алға ұмтылуға дайын - дауыл.

Хор:

Көгілдір теңіз, ауырған күн батуы,

Көк теңіз және жаңбырдың иісі, иә тұман.

Көк теңіз, шайқас алдындағы тыныштық,

Сүйіктісінің хатын қайта оқып шықты.

Үш сөз ғана: «Аман бол, адмирал!».

Ал су дірілдеп, су ызылдап, бірінен соң бірі воллейб, менің отты бұршақ жауады,

Ал адмирал бізбен бірге.

Теңіз де, соғыс та, махаббат та бір, туды желбіретеміз,

Біз айқайлаймыз: «Ура!

Сенім үшін, патша үшін!»

Ол дұға, сөздер сияқты ақырын сыбырлайды,

Үш сөз ғана: «Аман бол, адмирал!».

Хор:

Көгілдір теңіз, ауырған күн батуы,

Көк теңіз және жаңбырдың иісі, иә тұман.

Көк теңіз, шайқастан кейін,

Ол оның хатын қайта-қайта оқып,

Үш сөз ғана: «Аман бол, адмирал!».

«Менің адмиралым соншалықты алыс, қымбатты досым, естисің бе?

Терең нәзіктікпен мен сіздің өміріңізді ойлаймын,

Ал егер білсең, мен бәрін берер едім

Сені көру үшін, есту үшін, қол тигізу үшін, қымбаттым.

Менің адмирал, мен бір күні біз бірге болатынымызды білемін,

Бұл дүниеде болмаса, о дүниеде,

Адмиралым, мен сені күтемін, әрқашан күтемін».

Тек үш сөз: «Жүректеріңізде қалыңыз, адмирал!».