Я вижу свет - Виктория Дайнеко, Андрей Бирин

Столько дней у окна сидела,

Столько лет мучилась, ждала.

Я жила и не замечала,

Как была слепа.

Рядом с ним звезды так сияют,

Рядом с ним спала пелена.

Как во сне открылось мне,

Что здесь моя судьба.

Лишь сейчас я вижу свет,

Словно ночь вдруг отступила.

Лишь сейчас я вижу свет,

Купол неба голубой.

Он подскажет мне ответ,

Сердце вдруг стрела пронзила.

Всё вокруг вмиг переменилось,

Я теперь с тобой.

Столько дней плыл я как в тумане.

Столько лет грезил наяву.

Как я жил, сам не замечая,

Что во тьме тону.

Рядом с ней звёзды так сияют,

Рядом с ней этот мир расцвёл.

Как во сне открылось мне,

Что я судьбу нашел.

Лишь сейчас я вижу свет,

Словно ночь вдруг отступилась.

Лишь сейчас я вижу свет,

Купол неба голубой.

Он подскажет мне ответ,

Сердце вдруг стрела пронзила.

Всё вокруг вмиг переменилось,

Я теперь с тобой.

Я теперь с тобой…

Мен қанша күн терезеде отырдым

Қанша жыл қиналдым, күттім.

Мен өмір сүрдім және байқамадым

Ол қандай соқыр еді.

Оның жанында жұлдыздар жарқырайды,

Оның жанына перде түсіп кетті.

Түсімде маған ашылғандай

Бұл менің тағдырым.

Енді ғана мен жарық көрдім

Түн кенет басылғандай.

Енді ғана мен жарық көрдім

Аспанның күмбезі көк.

Ол маған жауабын айтып береді

Кенеттен жебе жүрегімді тесіп өтті.

Айналаның бәрі өзгерді,

Мен қазір сенімен біргемін.

Қанша күн тұманда қалқып жүрдім.

Қаншама жылдар армандадым.

Мен байқамай қалай өмір сүрдім

Тонның қараңғылығында не бар.

Оның жанында жұлдыздар жарқырайды,

Оның қасында бұл дүние гүлденді.

Түсімде маған ашылғандай

Мен өз тағдырымды таптым деп.

Енді ғана мен жарық көрдім

Түн кенет басылғандай.

Енді ғана мен жарық көрдім

Аспанның күмбезі көк.

Ол маған жауабын айтып береді

Кенеттен жебе жүрегімді тесіп өтті.

Айналаның бәрі өзгерді,

Мен қазір сенімен біргемін.

Мен қазір сенімен біргемін...