Лунатик - Verba & Оля Пулатова

Стало меньше одной знакомой

И её не просто нет дома

И дело не в том, что не мог

Никто услышать звонок

Я отсутствую в этом пространстве,

Не ищи, не зови напрасно

Растворилась в вечерних огнях,

Бродит в городе призрак меня.

Потрачены все волшебные силы

Сонное тело бредёт уныло

Ненадолго всё умолкло

Без разума и души

Пустота ждёт когда

В неё снова вернётся жизнь

Провожает невидимой тенью поезда на вокзале

И встречает рассветы манекен в одеяле

Я отсутствие,

Тающий след на снегу,

Я никто и нигде,

Ничего не могу.

Ты себе место найдёшь,

Успокоишься и уснёшь

Я совсем не то, что ты ждёшь

Оболочка, пустая кожа

Мыслей нет у меня и желаний,

Мертвецы не дают обещаний

И не знает сосуд пустой

Когда станет прежней собой

А в это самое время

Кричат за стеной соседи

Ты можешь исчезнуть совсем и Пропажи никто не заметит

Играет музыка сонно

На кухне из крана капает

Старушка зовёт с балкона

Чёрного с белой лапой

Мальчик строит дом из песка

Девочка пишет стихи

На улице у ларька

Громко галдят синяки

Ничего не изменится в мире

Дерутся коты на крыше,

Ремонт в соседней квартире

Тишины никто не услышит

Мошки на свет летят,

Прогноз обещают дожди,

Из окон общаги кричат

Студенты «шара приди!»

Корабли ложатся на курс

Ветер гудит в поводах

Может быть, я завтра вернусь,

Может уже никогда.

Бір дос аз

Және ол үйде ғана емес

Және бұл менің қолымнан келмегені емес

Қоңырауды ешкім естімейді

Мен бұл кеңістікте жоқпын

Ізденбе, бекер шақырма

Кешкі шамдарда ерітілген

Менің елесім қалада қаңғып жүр.

Барлық сиқырлы күштерді жұмсады

Ұйқысы келген дене мұңайып қыдырайды

Біраз уақыт бәрі үнсіз қалды

Ақыл мен жансыз

Бос орын күтіп тұр

Өмір оған қайта оралады

Вокзалдағы пойыздың көзге көрінбейтін көлеңкесін көреді

Және таңғы манекенді көрпемен қарсы алады

Мен жоқпын

Қардағы еріген із

Мен ешкім емеспін және еш жерде емеспін

Мен ештеңе істей алмаймын.

Сіз өзіңізге орын табасыз

Тынышталыңыз және ұйықтаңыз

Мен мүлде сен күткендей емеспін

Қабық, бос тері

Ойым мен қалауым жоқ,

Өлген адамдар уәде бермейді

Ал бос ыдысты білмейді

Ол өзінің бұрынғы тұлғасына айналғанда

Және дәл осы уақытта

Көршілер қабырғаның ар жағында айқайлайды

Сіз толығымен жоғалып кете аласыз және ешкім жоғалтуды байқамайды

Ұйқысыз музыка ойнайды

Ас үйдегі шүмектен тамшы ағып жатыр

Кемпір балконнан қоңырау шалады

Ақ табаны бар қара

Бала құмнан үй салып жатыр

Қыз өлең жазады

Көшеде дүңгіршектің жанында

қатты көгереді

Дүниеде ештеңе өзгермейді

Төбеде мысықтар төбелесіп жатыр

Көрші пәтерде жөндеу

Тыныштық ешкім естімейді

Мидждер жарыққа ұшады,

Болжам жауын-шашынды болжайды

Жатақхананың терезелерінен олар айғайлайды

Оқушылар "шара кел!"

Кемелер жолда

Кейде жел соғады

Мүмкін ертең қайтатын шығармын

Мүмкін ешқашан.