Расскажи - Валерий Курас

А я не верю, глазам своим я не верю,

Стоишь у двери бочком,

Закрыв лицо кулачком, —

Или схожу я с ума?

Ко мне вернулась,

Прозрела или проснулась,

Или с тобою беда?

Нет, это всё ерунда,

Ты расскажи-ка сама,

Ты расскажи мне сама.

Расскажи, ну как ты там жила без меня?

Год, четыре месяца и двадцать три дня.

Всё, как есть, без сказок, без уловок и лжи,

Расскажи, пожалуйста, мне всё расскажи!

А я не очень…

Я просто пил дни и ночи.

Порой от боли орал,

Все твои фото порвал,

Такой вот был карнавал.

А ты вернулась, сквозь слёзы мне улыбнулась,

И сразу стало легко,

И пусть в моём горле ком,

И снова всё кувырком,

И снова всё кувырком.

Нет, не говори — мне это всё ни к чему,

Ведь теперь неважно, для чего, почему?

Лучше на плечо свою ладонь положи

И скажи, что любишь меня, снова скажи!

Мен сенбеймін, көзіме сенбеймін,

Сіз есіктің алдында тұрсыз,

Жұдырығымен бетін жауып,

Әлде мен жынды болып бара жатырмын ба?

маған оралды,

Піскен немесе ояу

Әлде қиыншылыққа тап болдыңыз ба?

Жоқ, мұның бәрі бос сөз

Өзің айт

Маған өзің айт.

Айтшы, менсіз сонда қалай өмір сүрдің?

Бір жыл, төрт ай және жиырма үш күн.

Ертегісіз, айласыз және өтіріксіз

Айтшы, өтінемін, бәрін айт!

Ал мен онша емеспін...

Күндіз-түні ғана ішетінмін.

Кейде ол ауырып айғайлады,

Мен сіздің барлық фотоларыңызды жыртып алдым

Бұл карнавал болды.

Ал сен қайтып келдің, маған көз жасымен күлдің,

Және бұл бірден оңай болды

Тамағымда түйіршік болсын,

Тағы да бәрі төбелес,

Тағы да, бәрі сальто.

Жоқ, айтпаңыз - маған мұның бәрі керек емес,

Өйткені, қазір бәрібір, не үшін, не үшін?

Қолыңызды иығыңызға қойған дұрыс

Мені жақсы көретініңді айт, қайта айт!