Как мотыльки - ЦеРН

Возьми мою душу, сердце тоже возьми…

Я буду ждать тебя там же после восьми…

Проси, не проси… Лучше расстаться молча,

Что лучше: радость собачья, или вой волчий?

Ты так и не ответила что же важнее,

Быть грубым ближе, или дальше — нежнее?

Картонные ладони были, но не дарили тепла,

По капле боль сочилась и куда-то текла…

Осколком битого стекла пивной бутылки,

В груди застыло сердце, бывшее когда-то пылким,

Летели мотыльки на огонь, не знали что хотели…

Мои крылья в пепел, твои лишь обгорели…

Себя сжигая изнутри кормили пламя,

Летели мотыльки на огонь, не знали что искали.

И пусть моя тоска — лишь тонкая полоска,

Я продолжаю плавится, будто я фигура из воска…

Коптило пламя и мы сжигали друг друга,

Тот Рай, который потеряли мы, стал замкнутым кругом,

Или еще не потеряли, но почти…

Ты летела на огонь, а я не смог простить…

Летели мотыльки на огонь, не знали что хотели…

Мои крылья в пепел, твои лишь обгорели…

Себя сжигая изнутри кормили пламя,

Летели мотыльки на огонь, они не знали…

Летели мотыльки на огонь, не знали что хотели…

Мои крылья в пепел, твои лишь обгорели…

Себя сжигая изнутри кормили пламя,

Летели мотыльки на огонь, не знали что искали…

Сжигай мою душу, сердце тоже сжигай!

Ведь для меня это ад, а для тебя это рай,

Прости, не прости — не вижу разницы,

Ведь рано или поздно крылья все равно багровым окрасятся.

Отвернешься, затаив обиду,

Я встану и уйду, притворившись что не видел,

И мы оставим друг друга, уйдя в коконы,

Ты вспоминая мой голос, я твои локоны…

Ты будешь слать смс, а я стирать не читая,

Алиса из страны чудес, пойми — моя мечта — немая,

Выдавая потерянное за искомое,

Ты да я — словно в мире насекомых…

В поисках другого огня, темными дворами,

Я вдоль Октябрьской, и только снег хрустел под ногами,

Недосказав что-то, не попытавшись даже,

Мы накропили друг друга на что-то самое важное…

Хотя знаешь, ведь это — уже не важно…

Глядя на мои обугленные крылья, тебе страшно…

Коптило пламя, мы сжигали друг друга,

Глядя на тебя у огня — я замирал от испуга…

Летели мотыльки на огонь, не знали что хотели…

Мои крылья в пепел, твои лишь обгорели…

Себя сжигая изнутри кормили пламя,

Летели мотыльки на огонь, они не знали…

Летели мотыльки на огонь, не знали что хотели…

Мои крылья в пепел, твои лишь обгорели…

Себя сжигая изнутри кормили пламя,

Летели мотыльки на огонь, не знали что искали…

Менің жанымды ал, жүрегімді де ал...

Мен сені сегізден кейін сонда күтемін...

Сұра, сұрама... Үндемей кеткен жөн,

Қайсысы жақсы: иттің қуанышы ма, әлде қасқырдың ұлыуы ма?

Сіз ешқашан не маңыздырақ деп жауап бермедіңіз,

Бұл дөрекі болуға жақын ба, әлде одан әрі жұмсақ па?

Картон алақандары болды, бірақ олар жылу бермеді,

Тамшы тамшылап, ауырсыну ағып, бір жерде ағып кетті ...

Сыра бөтелкесінен сынған стақан,

Кеудеде бір кездері жалындаған жүрек мұздап,

Көбелектер отқа ұшып кетті, олар не қалайтындарын білмеді ...

Менің қанаттарым күл, сенікі тек күйіп кетті...

Ішінен жанып, жалынмен қоректенді,

Көбелектер отқа ұшты, олар не іздегенін білмеді.

Менің сағынышым жұқа жолақ болсын,

Мен балауыз фигурасындай еріп кете берем...

Жалын түтіндеп, бір-бірімізді өртеп жібердік,

Біз жоғалтқан жұмақ тұйық шеңберге айналды,

Немесе әлі жоғалған жоқ, бірақ дерлік ...

Отқа ұшып кеттің, бірақ мен кешіре алмадым...

Көбелектер отқа ұшып кетті, олар не қалайтындарын білмеді ...

Менің қанаттарым күл, сенікі тек күйіп кетті...

Ішінен жанып, жалынмен қоректенді,

Көбелектер отқа ұшты, олар білмеді ...

Көбелектер отқа ұшып кетті, олар не қалайтындарын білмеді ...

Менің қанаттарым күл, сенікі тек күйіп кетті...

Ішінен жанып, жалынмен қоректенді,

Көбелектер отқа ұшты, не іздейтіндерін білмеді ...

Жанымды өрте, жүрегімді де өрте!

Себебі мен үшін бұл тозақ, сен үшін жұмақ

Кешіріңіз, мені кешірмеңіз - мен айырмашылықты көрмеймін

Өйткені, ерте ме, кеш пе, бәрібір қанаттар күлгін болады.

Кек ұстап, бұрылып,

Көрмегендей кейіппен тұрып кетем,

Біз бір-бірімізді тастап, кокондарға барамыз,

Даусымды есіңе түсіресің, мен сенің бұйраларыңды...

Сіз SMS жібересіз, мен оқымай-ақ өшіремін,

Ғажайыптар еліндегі Алиса, түсініңіз - менің арманым мылқау,

Жоғалғанды ​​іздеген адам ретінде беру,

Сіз бен біз жәндіктер әлеміндегідейміз...

Басқа отты, қараңғы аулаларды іздеп,

Мен Октябрьскаяның бойында болдым, тек аяғымның астында қар сықырлады,

Бірдеңе айтпастан, тіпті тырыспастан,

Біз бір-бірімізге ең маңызды нәрсеге шашырадық ...

Білсеңіз де, енді маңызды емес...

Менің өртенген қанаттарыма қарап, қорқасың...

Жалын түтінді, біз бір-бірімізді күйдірдік,

Сізге оттың жанында қарап - мен қорқып кеттім ...

Көбелектер отқа ұшып кетті, олар не қалайтындарын білмеді ...

Менің қанаттарым күл, сенікі тек күйіп кетті...

Ішінен жанып, жалынмен қоректенді,

Көбелектер отқа ұшты, олар білмеді ...

Көбелектер отқа ұшып кетті, олар не қалайтындарын білмеді ...

Менің қанаттарым күл, сенікі тек күйіп кетті...

Ішінен жанып, жалынмен қоректенді,

Көбелектер отқа ұшты, не іздейтіндерін білмеді ...