Грустный ангел - ЦеРН

Пускай реки печали несут воду в океаны грусти.

Я навсегда останусь здесь, в одном и том же русле.

Пусть эта боль не отпустит,

Былое путает сознание.

Но я останусь навсегда зачарованным твоим дыханием.

Так полыхают дни.

Он был рожден, чтоб научить тебя страдать

И сделать счастливой.

Ты не сможешь меня забыть,

Ты ненавидеть меня будешь

И сквозь слезы любить

На берегу сидел мой грустный ангел,

Уткнув лицо в колени,

Ступни в горячем песке,

Крылья в морской пене.

Закрыв глаза ладонями,

Твой тихо стонет.

Небо уже не манит,

В море заката тонет.

Пора уйти.

И сквозь шепот:

«Я не могу!»

Оставив крылья, здесь, на берегу,

И оставляет вереницу следов у кромки моря.

Любовь забрала крылья и подарила горе

Мы — очарованные странники наших фантазий.

Прошу, убей меня нежно, эвтаназия.

Волшебный мир грез нам раскрывает свои объятия.

А ты храни меня бережно,

Так же, как и я тебя!

Но эти поцелуи страстные,

Тобой обещанные.

Ведь я давно уже не помню запаха других женщин,

Чужих женщин.

Если было со мной что-то,

Это было в другой жизни…

Мы сыпим искрами,

Оберегемся брызгами,

И временами лжем,

Но так стараемся быть искренними.

Я очарован нежностью той позапрошлой весной.

Я не был на причалах с кораблями,

Но ты обещала,

Что они дождутся нас

И никуда не отчалят.

Мой грустный ангел в печали.

Пора лететь.

что ж.

Я буду ждать тебя здесь,

Когда закончится дождь

На берегу сидел мой грустный ангел,

Уткнув лицо в колени,

Ступни в горячем песке,

Крылья в морской пене.

Закрыв глаза ладонями,

Твой тихо стонет.

Ведь небо уже не манит,

В море заката тонет.

Пора уйти.

И сквозь шепот:

«Я не могу!»

Оставив крылья, здесь, на берегу,

И оставляя вереницу следов у кромки моря,

Любовь забрала крылья и подарила горе

Я очарован утром ранним,

Твоим запахом сладким.

И я готов тебе дарить себя всего

из сожаления и остатка.

Ты очарован моим заботливым взглядом.

Мой грустный ангел, прости,

Нам не остаться рядом.

Во мне остался твой свет,

И я его не растрачу.

Я умираю, но

не жалею, не зову, не плачу.

Печальный голос,

Глаза блестели от слез,

Мұң мұхиттарына мұң өзендері су апарсын.

Мен осында мәңгілік, бір бағытта қаламын.

Бұл ауыртпалық кетпесін

Өткен сананы шатастырады.

Бірақ мен сенің тынысыңмен мәңгілікке сиқырланып қала беремін.

Осылайша күндер өте береді.

Ол сені азап шегуге үйрету үшін дүниеге келген

Және бақытты етіңіз.

Сен мені ұмыта алмайсың

Мені жек көресің

Және көз жасы арқылы махаббат

Жағада мұңды періштем отырды,

Бетіңді тізеге көміп,

Аяқтар ыстық құмда

Теңіз көбігіндегі қанаттар.

Көзіңді алақанмен жұмып,

Сіздікі үнсіз.

Аспан енді шақырмайды

Күн батқан теңізде батып бара жатыр.

Кету уақыты келді.

Және сыбыр арқылы:

«Мен істей алмаймын!»

Жағада осында қанат қалдыру

Және теңіз шетінде із қалдырады.

Махаббат қанат алып, қайғы берді

Біз өз қиялымыздың сиқырлы саяхатшыларымыз.

Өтінемін, мені ақырын өлтіріңіз, эвтаназия.

Армандардың сиқырлы әлемі бізге құшағын айқара ашады.

Ал сен мені мұқият ұста,

Мен сені істегенімдей!

Бірақ бұл поцелустар құмарлық

сіз уәде еткен.

Өйткені, мен басқа әйелдердің иісін ұзақ уақыт бойы есімде жоқ,

Бөтен әйелдер.

Егер менімен бірдеңе болса

Бұл басқа өмірде болды...

Біз ұшқындарды төгеміз

Шашыраудан сақ болыңыз

Ал кейде өтірік айтамыз

Бірақ біз шыншыл болуға тырысамыз.

Мені сол көктемнің ақырғы алдындағы нәзіктігі қызықтырады.

Мен пирстерде кемелермен болған жоқпын,

Бірақ сен уәде бердің

олар бізді күтіп отыр

Және олар ешқайда жүзбейді.

Менің қайғылы періштем қайғыда.

Ұшу уақыты келді.

Сонымен.

Мен сені осында күтемін

Жаңбыр қашан тоқтайды

Жағада мұңды періштем отырды,

Бетіңді тізеге көміп,

Аяқтар ыстық құмда

Теңіз көбігіндегі қанаттар.

Көзіңді алақанмен жұмып,

Сіздікі үнсіз.

Өйткені, аспан енді шақырмайды,

Күн батқан теңізде батып бара жатыр.

Кету уақыты келді.

Және сыбыр арқылы:

«Мен істей алмаймын!»

Жағада осында қанат қалдыру

Теңіздің шетінде із қалдырып,

Махаббат қанат алып, қайғы берді

Таңертеңгілік таңға қызығамын

Сіздің иісіңіз тәтті.

Ал мен саған бәрін беруге дайынмын

өкініш пен қалдықтан.

Менің қамқор көзқарасыма қызығасың.

Қайғылы періштем, кешірші

Жақын тұра алмаймыз.

Сенің нұрың менде қалады

Мен оны босқа өткізбеймін.

Мен өлемін бірақ

Өкінбеймін, қоңырау шалмаймын, жыламаймын.

мұңды дауыс,

Көз жастан жылтырап,