Gala - The Waterboys

Gala hangs from the window frame

Dressed in black and white

Her face is colourless

In the moonlight

She turns around and her lips move

But the words just drop away

She leans on the back of a chair

And her arms begin to sway

She and I can hear voices

Talking in the room next door

Saying things we used to say

That we can’t believe in any more

We’ve seen too many castles crumble

Made too many innocent mistakes

Who could have known that one house

Could hold so much heartbreak?

And then the clockbell rings

The wind blows in —

Gala makes for the door

Her eyes blaze

And her hands are shaking

She opens her mouth and roars!

Gala doesn’t want, Gala doesn’t need

She claws at her face

With her nails till it bleeds

She runs down the stairs

In her poor bare-feet

She’s too woman to cry or go down on her knees

Then her mother is there

And her voice is soft

She pulls Gala close

She soothes Gala’s cuts

And gently chides

And Gala knows…

That Gala shouldn’t worry

She needn’t be afraid

Because there are sailors on the sea tonight

In ships that God made

Look!

They cast out the line

With a «heave two-three-four»

And they sing as they pull

Our lost souls aboard

Гала терезе жақтауынан ілулі тұр

Ақ-қара киінген

Оның беті  түссіз

Ай сәулесінде

Ол бұрылып, ерні қозғалады

Бірақ сөздер жай ғана жоғалып кетеді

Ол орындықтың арқалығына сүйенеді

Оның қолдары  тербеле бастайды

Ол және мен дауысты естиміз

Көрші бөлмеде  сөйлесу

Біз бұрын айтқан сөздерді айту

Біз бұдан былай сене алмаймыз

Біз құлыптардың қирап жатқанын тым көп көрдік

Тым көп жазықсыз қателіктер жіберді

Бұл бір үйді кім білген

Осыншама жүрек соғысы мүмкін бе?

Сосын сағат қоңырауы соғылады

Жел соғады —

Гала есікті ашады

Оның көздері жанады

Ал оның қолдары дірілдеп тұр

Ол аузын ашып, айқайлайды!

Гала қаламайды, Галаға қажет емес

Ол бетінен тырналады

Қан кеткенше тырнақтарымен

Ол баспалдақпен жүгіріп түседі

Оның кедей жалаң аяқтарында

Ол жылауға немесе тізе бүгуге тым әйел

Сосын анасы                                                             Ан       Ан             Ана                        |

Оның даусы жұмсақ

Ол Галаны өзіне жақындатады

Ол Галаның кесілген жерлерін тыныштандырады

Және ақырын ұрады

Ал Гала біледі...

Бұл Гала алаңдамауы керек

Ол қорқудың  керегі жоқ

Өйткені бүгін түнде теңізде теңізшілер бар

Құдай жасаған кемелерде

Қараңдар!

Олар сызықты лақтырып тастады

«Екі-үш-төрт» белгісімен

Олар тартқанда ән айтады

Біздің жоғалған жандар кемеде