64 - The Marquis de Tren, Bonnie "Prince" Billy

On the slope of the creek I ask her «Where are you going, hiding your

flashlight with your coat?

My house is all dark and lonesome, lend me that light.»

She raised her dark eyes for a moment and looked at my fave through the dusk

«I've come to the creek» she said

«to shine my flashlight on the animals in the water when it gets dark.»

It got darker and I asked again if she would bring her light to my house

'cause there were no animals in the water

There was nothing living, moving

She said «I'm gonna shine it on the sky, it will reach a star.»

I watched her shine the light uselessly into the sky

And in the moonless gloom of midnight

I asked her why she held the light still, close to her chest

«My house is all dark and lonesome, lend me your light.»

«I need it to walk home with» she said

«I can’t see in the dark, like a cat»

And I watched get lost among the trees and into the lights of the houses

Өзеннің баурайында мен одан: «Қайда бара жатырсың?

пальтоңмен фонарь?

Менің үйім қараңғы және жалғыз, маған жарық беріңіз.»

Ол бір сәт қараңғы көздерін көтеріп, ымыртта менің сүйіктіме қарады

«Мен өзенге келдім», - деді ол

«Қараңғы түскенде қол шамымды судағы жануарларға жарықтандыру.»

Ол күңгірт болды, мен оны үйге апаратын болса, мен тағы да сұрадым

'себебі суда жануар болмады

Тірі, қозғалатын ештеңе болмады

Ол: «Мен оны аспанға нұрландырамын, ол жұлдызға жетеді» деді.

Мен оның аспанға пайдасыз жарық түсіргенін көрдім

Түн ортасындағы айсыз қараңғыда

Мен одан неге жарықты кеудесіне жақын ұстап тұрғанын сұрадым

«Менің үйім қараңғы және жалғыз, маған нұрыңызды беріңіз.»

«Ол маған үйге бару үшін керек», - деді ол

«Мен қараңғыда мысық сияқты көрмеймін»

Мен ағаштардың арасында және үйлердің шамдарында адасып жатқанын көрдім