Creation - The Incredible String Band

The messengers with sharpened heels

Flew backwards into whose galloping arms

And the impassioned Phoenix

Drawls a sad goodnight to fiction’s tomb

Then come to me secretly

And with your silken feather

And with your silken feather

Open your rooms

Never, in fact, as he gazed amazed

At two lost eyebrows lisping into the unexpected

And the archetypal postman delivering your seed letters

Whose eyes are black eggs really

Upon a long shore, upon a long shore

Open your door, open your door

'Ask anyone,' he muttered, as he spat a small

Brilliant blue insect whirring into the gauze

'I would advise stilts for the quagmires

And camels for the snowy hills

And any survivors

Their debts I will certainly pay

There’s always a way, there’s always a way

I smiled with that gallantly concealed forceful nervousness

That has proved that oysters cry

And that I have come to know and accept as myself

And plucking a barbed feather from the morose universe

I called him deathless

And he left before he could reply

Open your eyes, open your eyes

Our first father, Abraham, whose bosom

Was the unique soul of the humans

Was certainly as bewildered as we are

If not infinitely more so

And with an ancient ceremonial gesture of dismissal

He pointed forward

Verily, verily

Verily, verily

The first day was golden

And she coloured the sun

And she named it Hyperion

And she made it a day of light and healing

The second was silver

And she coloured the moon

And she named it Phoebe

And she made a day of enchantment and the living waters

And the third was many-coloured

And she coloured the earth

And she made a day of joy

With the scarlet strength of seed

In the fourth black and white were mingled into quicksilver

And she coloured Mercury

And she made a day of wisdom

And the signs that are placed in the firmament

The fifth was bright blue

And she envisaged Jupiter

And she made a day of awe and circles, circles

And she sent it to guide the blood of the universe

The sixth was burning with icy, green flames that glowed white

And of her beauty she made Venus

And she made a day of love

Whereby all beings are united

The seventh was rich purple of the mollusks

And she coloured Chronos

And she made a day of idleness and repose

Whereon all beings cease from struggle

Verily, verily

Verily, verily

I am the pebble in your very own eye

I am the sword and your enemy dies

I am the storm and the hurricane wind

I am the thorn of an unkind friend

I am desire what colour my eyes?

I am Loki wizard of lies

Catch me, find me, see me if you can

I am the guilt of an honest man

Then seven times we raised our arms and with cat-stretch

Sent our footspells yawning into the multitudes

In need we called upon the mother of all living

Three times for succor

But with ambitious spears they made us change

They crouched behind their mirrors and fought on

I will not allow them praise

That broke the harmonious globe in splintered fragments

And yet they moved perforce with a perfect pattern

And complemented harmony with dischord

And light with darkness

It was then that we stepped out of our world machine

Between the palm and the fingers

Peeling like gloves

And for each eye that shed one tear

We made of that tear an ocean

And in the five directions

We loosed our several craft

Wild sea, I say today

Please be a sweet cow for me

Amethyst galleon, out on the rolling sea

Gentle as lightning, easily

Take me to the root of the world tree

Amethyst galleon, out on the rolling sea

Your face is consumed in a bruised sky’s glance

By the brazen wall with your sword and lance

Where iron-eyed your sight was cast

Where dappled maidens, endless danced

Round the root of the world tree

Wild sea, I say today

Please be a sweet cow for me

Amethyst galleon, out on the rolling sea

Wild sea, my love is salty for me

Every ripple in her body is a wave in me

Amethyst galleon, out on the rolling sea

Өкшелері қайраған хабаршылар

Артқа ұшты кімнің қолына

Ал жалынды Феникс

Фантастикалық бейітке қайғылы қайырлы түннің суретін салады

Сосын маған жасырын кел

Жібектей қауырсындарыңмен

Жібектей қауырсындарыңмен

Бөлмелеріңізді ашыңыз

Ешқашан, шын мәнінде, ол таңдана қарағандай

Күтпеген жерден екі жоғалған қас

Сіздің тұқымдық хаттарыңызды жеткізетін архетиптік пошташы

Кімнің көздері шынымен қара жұмыртқа

Ұзын жағада, ұзын жағада

Есігіңді аш, есігіңді аш

— Біреуден сұра,— деп күбірледі ол кішкене түкіріп

Жарқыраған көк жәндік дәкеге кіріп жатыр

«Мен батпақтар үшін тіректерге кеңес берер едім

Ал қарлы төбелерге арналған түйелер

Және кез келген аман қалғандар

Олардың қарыздарын  міндетті түрде төлеймін

Әрқашан жол бар, әрқашан жол бар

Мен сол ерлікпен жасырылған күшті қобалжумен күлдім

Бұл устрицалардың жылайтынын дәлелдеді

Мен өзіммен танысып, қабылдадым

Және тікенді қауырсынды мұңайған ғаламнан жұлып алу

Мен оны өлімсіз деп атадым

Ол жауап бере алмастан кетті

Көзіңді аш, көзіңді аш

Алғашқы әкеміз Ыбырайым, оның көкірегі

Ол адамдардың бірегей жаны болды

Әрине, біз сияқты абдырап қалдық

Шексіз болмаса

Ежелгі салтанатты жұмыстан жұмыс жестімен 

Ол алға көрсетті

Расында, рас

Расында, рас

Бірінші күн алтын болды

Ал ол күнді бояды

Ол оны Hyperion деп атады

Ол бұл күнді жарық пен сауықтыратын күнге айналдырды

Екіншісі күміс болды

Ал ол айды бояды

Ол оны Фиби деп атады

Ол сиқырлы және тірі су күнін жасады

Үшіншісі алуан түсті болды

Ал ол жерді бояды

Және ол қуанышты күн жасады

Тұқымның алқызыл күшімен

Төртіншіде ақ пен қара күміске араласты

Және ол Меркурийді бояды

Ол даналық күнін жасады

Және аспанға қойылған белгілер

Бесінші ашық көк түсті

Және ол Юпитерді елестетті

Және ол                                       үйірмелер,             күнін                                                       |

Ол оны ғаламның қанын басқару үшін жіберді

Алтыншысы аппақ болып жарқыраған мұздай жасыл жалынмен жанып тұрды

Оның сұлулығы үшін ол Венераны жасады

Және ол махаббат күнін жасады

Осы арқылы барлық тіршілік иелері біріктірілген

Жетіншісі моллюскалардың бай күлгін түсі болды

Ол Хроносты бояды

Ол күнді бос және тыныштықпен өткізді

Онда барлық тіршілік иелері күресті тоқтатады

Расында, рас

Расында, рас

Мен сенің көзіңдегі таспын

Мен семсермін, ал сенің жауың өледі

Мен дауыл мен дауылмын

Мен жаман достың тікенімін

Көзім қандай түске деймін?

Мен         өтірік     сиқыршысы                                        өтірік  сиқыршысы мын

Қолыңыздан келсе, мені ұстаңыз, табыңыз, көріңіз

Мен адал адамның күнәсімін

Содан кейін жеті рет қолымызды көтеріп, мысықты создық

Біздің аяғымызды көпшілікке есінеді

Мұқтаж       бар                      ана  ана         шақырдық

Көмек үшін үш рет

Бірақ олар өршіл найзалармен бізді өзгертті

Олар айналарының артына иіліп, соғысты

Мен олардың мақтауына жол бермеймін

Бұл үйлесімді глобусты бөлшектелген фрагменттерге бөлді

Соған қарамастан олар мінсіз өрнекпен орындалды

Және гармонияны дискордпен толықтырды

Және қараңғылықпен жарық

Сол кезде біз әлемдік машинамыздан шықтық

Алақан мен саусақтардың арасында

Қолғап сияқты пилинг

Және әрбір көзге бір жасын төгеді

Біз мұхитты жасырмадық

Және бес бағытта

Біз бірнеше қолөнерімізді жоғалттық

Жабайы теңіз, бүгін айтамын

Өтінемін, мен үшін тәтті сиыр бол

Аметист галлеоны, теңізде

Найзағайдай жұмсақ, оңай

Мені әлем ағашының тамырына апарыңыз

Аметист галлеоны, теңізде

Сіздің бетіңіз жарылған көгерген аспанның көзқарасында жұтылды

Қылыш пен найзамен  жез қабырғаның жанында

Көздерің темірдей көрінетін жерде

Алаңдаған қыздар қайда, шексіз би биледі

Дүниежүзілік ағаштың тамырын айналдырыңыз

Жабайы теңіз, бүгін айтамын

Өтінемін, мен үшін тәтті сиыр бол

Аметист галлеоны, теңізде

Жабайы теңіз, менің махаббатым мен үшін тұзды

Оның денесіндегі әрбір толқын мендегі толқын

Аметист галлеоны, теңізде