Muddweller - The Banner

I make myself a bed of angel’s wings and crawl inside to warm my face and

reptile skin

Crippled and limping at the torture of a thousand blades

My reign below the surface sheltered in the shade of all my sins

I denied catharsia at every turn, and these hateful wounds just will not scab

When will my heart find peace, put my soul at ease, these cuts never heal

When will I get to be freed from this waking nightmare, irony as I no longer

dream

I look to the sky for the answers I was promised and once again I stand denied

I beg for my nightfall, oh when is it my turn to sleep among the dead

Put my soul at ease, shed this battered corpse, feel the light they see

I run these claws along my broken skin.

I feel the fading warmth of the blood

once found within

Agony.

One more sun but I do not rise, another day I choose to sleep

I keep the minutes carved in my side but even now I do not weep

How I long to feel just anything, my eyes adjust again to see

My own prison built in self defense, now it protects my love from me

How much further can you fall from hell?

The leather wings unfold as destiny is told, and so sets the sun

It cracks and falls away, the soul loses its weight and shadows replace the

blood

Lay in the dark, lay in the mud watching the sky, lay in the cold

Lay in the street as the rain sings us to sleep

Lay in the cold

Мен өзімді періштенің қанаттарының төсегі етіп, бетімді жылыту үшін төгемін

бауырымен жорғалаушылардың терісі

Мың жүздің азаптауынан мүгедек болып, ақсаған

Жер астындағы патшалығым менің барлық күнәларымның көлеңкесінде болды

Мен катарсияны әрбір кезекте жоқтадым, және бұл жеккөрінішті жаралар қышымайды.

Жүрегім қашан тыныштық табады, жаным тыныштанады, бұл кесектер ешқашан жазылмайды

Мен осы оттағылардан қашан, ирониядан босатыламын?

Арман

Маған уәде етілген жауаптар үшін көкке қараймын және тағы да бас тарттым

Мен түннің түсуін сұраймын, өлгендердің арасында ұйықтайтын кезегім қашан

Менің жанымды тыныштандырыңыз, бұл соққыға жығылған мәйітті тастаңыз, олар көрген жарықты сезініңіз

Мен бұл тырнақтарды сынған теріммен басқарамын.

Мен қанның сөніп бара жатқанын сеземін

ішінде бір рет табылды

Агония.

Тағы бір күн, бірақ мен шықпаймын, тағы бір күні ұйықтауды таңдадым

Минуттарды жанымда сақтаймын, бірақ қазір де жыламаймын

Мен кез келген нәрсені сезінгім қалай болса, менің көздерім көруге  қайта  бейімделеді

Менің өзімді қорғау түрмесі салған қазір ол менің сүйіспеншілігімді  менен қорғайды

Сіз тозақтан қаншалықты ары қарай түсе аласыз?

Былғары қанаттар тағдырдың айтқанындай ашылып, күнді осылай батады

Ол жарылып, құлап кетеді, жан салмағын жоғалтады және оның орнын көлеңке басқарады

қан

Қараңғыда жатыңыз, лайда жатып аспанды бақылаңыз, суықта жатыңыз

Жаңбыр бізді ұйықтап жатқанда, көшеде жат

Суықта жатыңыз