Доброволец - Сурганова и Оркестр

Руки в брюки, пальцы в кольца в непогоду добровольцем

Спешу направиться.

Нету снега, нету солнца дождь, да дней последних донце,

Но мне это нравится.

Припев:

А из старого авто звуки скерцо и клаксон,

Вытанцовывают с моим сердцем в унисон.

Дождь мешается с Невою, и быстрей несет река,

Так бывает, когда долго плачут облака.

Спаса мокрые узоры чистых голубых кровей,

Да нищих пробуждают взоры, возбуждают королей.

Припев:

А по старому авто все также дождь стучит,

То зарядит под танго, то под фокстрот переиначит.

А Казань по два крыла подальше от затей,

Поближе к божьей матери собрала людей,

А я по перспективе мимо граций и коней,

Иду себе, бреду по городу дождей.

Вот и старое авто все также сушит якоря,

Реки, что по Невскому текут в открытые моря.

На соборы, купола льет как из ведра,

Полируя каждый штрих творения Петра.

Припев:

А из старого авто звуки скерцо и клаксон,

Вытанцовывают с моим сердцем в унисон.

А из старого авто звуки скерцо и клаксон,

Вытанцовывают с моим сердцем в унисон.

И лады не строит моя промокшая гитара,

Он знай себе круги рисует уже выше ординара.

Да Бог, он когда меня родил, он угодил, он угадал,

Питером меня вскормил, в Питере меня создал.

Припев:

И вот без потоков свыше, без шороха по крышам,

Жизнь моя не бьется, не звучит, не пишет песен.

Руки в брюки, пальцы в кольца в непогоду добровольцем

Спешу направиться.

Нету снега, нету солнца дождь, да дней последних донце,

Но мне это нравится.

Мне это нравится.

Қол шалбарда, қолайсыз ауа-райында саусақтар сақинада волонтер ретінде

Мен баруға асығамын.

Қар жоқ, күн жоқ, жаңбыр жоқ, бірақ түбінің соңғы күндері,

Бірақ маған ұнайды.

Хор:

Ал ескі көліктен шерцо мен клаксонның дыбыстары естіледі,

Олар менің жүрегіммен билейді.

Жаңбыр Неваға кедергі келтіреді, ал өзен жылдамырақ өтеді,

Бұлт ұзақ жыласа солай болады.

Таза көк қанның құтқарушы дымқыл үлгілері,

Көздер қайыршыларды оятсын, патшаларды толқытсын.

Хор:

Жаңбыр әлі де ескі көлікті қағып тұр,

Немесе ол танго астында зарядтайды, содан кейін оны фокстрот астында ауыстырады.

Ал Қазан – істерден екі қанат алыс,

Құдайдың анасына жақын адамдар жиналды,

Ал мен, перспективада, рақым мен жылқылардан өттім,

Мен өзіме барамын, жаңбыр қаласын кеземін.

Сонымен ескі көлік зәкірлерді кептіреді,

Невский бойымен ашық теңізге ағып жатқан өзендер.

Соборларда күмбездер шелектен төгілгендей,

Петрдің жасаған әрбір штрихын жылтырату.

Хор:

Ал ескі көліктен шерцо мен клаксонның дыбыстары естіледі,

Олар менің жүрегіммен билейді.

Ал ескі көліктен шерцо мен клаксонның дыбыстары естіледі,

Олар менің жүрегіммен билейді.

Ал менің дымқыл гитарам перде жасамайды,

Ол әдеттегіден жоғары шеңберлер сызады.

Иә, Құдай, мені дүниеге әкелгенде, риза болды, болжады,

Петр мені тәрбиеледі, Петербургте жаратты.

Хор:

Ал енді жоғарыдан ағыссыз, төбелерде сыбдырсыз,

Өмірім соқпайды, үндемейді, ән жазбайды.

Қол шалбарда, қолайсыз ауа-райында саусақтар сақинада волонтер ретінде

Мен баруға асығамын.

Қар жоқ, күн жоқ, жаңбыр жоқ, бірақ түбінің соңғы күндері,

Бірақ маған ұнайды.

Маған бұл ұнайды.