Touchstones - Subsignal

Another mile on this old road another hour, another breath

The thousand deaths we die in life, rolling the boulder up the hill

The shifting sands of destiny, covering what we’d hoped to be

Out there must be something, out there must be someone

We’ll attain the summit of our longing someday

Something must be out there, someone must be out there

But we don’t believe in fairytales anymore

We find ourselves inside a room, at either end an unseen door

Between both doors a surging space

Inside this space we shiver with the void

Out there must be something, out there must be someone

We will reach the summit with our boulder someday

Something must be out there, someone must be out there

But we don’t believe in ourselves anymore

We found nothing out there, no we found nothing out there

And we watched our boulder rolling back down again

We left nothing out there, we left nothing out there

Just a yellowed blueprint of what we longed to be

Out there must be something, out there must be someone

We’ll attain the summit of our longing someday

Something must be out there, someone must be out there

But we don’t believe in ourselves anymore

Old heart of mine, cold heart of mine

How long has it been since we have seen the sun?

We climbed a hill with toilsome steps, on our weary shoulders a weight

As the world got colder we found ourselves paralyzed and freezing from our fears

In every waking hour we hoped to find, in any kind of golden light

A sense of change

And so many words, so many faces, swept away in hurricanes from our sight

Our hands are writing unknowable signs into immortal sands it’s only us, only us

One must imagine, imagine this man, one must imagine this man

Happy…

Бұл ескі жолда тағы бір миль тағы бір сағат, тағы бір тыныс

Мыңдаған өлім, біз өмірде өлетін, төбеден бас игірді

Тағдырдың өзгермелі құмдары, біз күткен нәрсені жабады

Сыртта бірдеңе, сыртта біреу болуы керек

Біз бір күні сағынышымыздың шыңына жетеміз

Сыртта бірдеңе болуы керек, біреу ол жерде болуы керек

Бірақ біз енді ертегілерге сенбейміз

Біз өзімізді бөлмені ішпей, кез-келген жерде көрмейміз

Екі есіктің арасында                                                                               |

Бұл кеңістіктің ішінде біз бостықтан дірілдейміз

Сыртта бірдеңе, сыртта біреу болуы керек

Біз бір күні өзіміздің таспен шыңға жетеміз

Сыртта бірдеңе болуы керек, біреу ол жерде болуы керек

Бірақ біз енді өзімізге сенбейміз

Біз ол жерден ештеңе таппадық, ол жерден ештеңе таппадық

Біз тастың қайтадан төмен қарай домалап жатқанын көрдік

Біз ол жерде ештеңе қалдырмадық, ол жерде ештеңе  қалдырмадық

Біз болғымыз келген нәрсенің сары түсті сызбасы ғана

Сыртта бірдеңе, сыртта біреу болуы керек

Біз бір күні сағынышымыздың шыңына жетеміз

Сыртта бірдеңе болуы керек, біреу ол жерде болуы керек

Бірақ біз енді өзімізге сенбейміз

Ескі жүрегім, салқын жүрегім

Күнді көрмегелі қанша болды?

Біз төбеге өзімізден жарақат алдымыз, біздің салмағымызда

Дүние салқындаған сайын, біз өзімізді сал болып, қорқынышымыздан тоңып қалдық

Әрбір ояу сағатта біз кез келген алтын жарықта табамыз деп үміттенетінбіз

Өзгеріс сезімі

Көптеген сөздер, көп беттер дауыл көзімізден алып кетті

Қолдарымыз өлмес құмдарға белгісіз белгілерді жазып жатыр, тек біз ғана, біз ғана

Бұл адамды елестету керек, бұл адамды елестету керек

Бақытты…