Разлетелись облака - Согдиана

Ночь за стеною дождя

Вновь опустилась облаком.

Ты, ты всё для меня:

Ты мой невечерний свет,

Ты мой крик, моё молчание,

Сладкий сон, немой рассвет,

Моя боль, моё отчаяние.

Разлетелись облака,

Небо смотрит вороном.

Разлетелись кто куда,

В сердце веет холодом.

Расплескались по пути,

Разметались по ветру.

Мне теперь себя не найти,

Только знаю ты найдёшь пути

В сердце моё.

Мой занавешенный мир

Спи, тишина над городом.

Мой погружается мир

В сладкий ветер островов,

В тихий свет при расставании

Среди море голосов

Ты услышь моё молчание.

Разлетелись облака,

Небо смотрит вороном (Лето опоздало)

Разлетелись кто куда,

В сердце веет холодом (Счастье миновало)

Расплескались по пути,

Разметались по ветру.

Мне теперь себя не найти,

Только знаю ты найдёшь пути

В сердце моё

Жаңбыр қабырғасының артындағы түн

Қайтадан бұлтқа түсті.

Сен мен үшін бәрісің

Сен менің кешкі нұрымсың

Сен менің жылағымсың, үнсіздігімсің

Тәтті арман, үнсіз таң,

Менің қайғым, менің үмітім.

Бұлттар тарап кетті

Аспан қарғаға ұқсайды.

Жан-жақта шашылып,

Жүректегі суық.

Жол бойы шашылды

Желге шашылған.

Мен қазір өзімді таба алмаймын

Тек жол табатыныңды білемін

Жүрегімде.

Менің перделі әлемім

Ұйқы, қалада тыныштық.

Менің әлемім батып бара жатыр

Аралдардың тәтті желінде

Қоштасу кезінде тыныш жарықта

Дауыстар теңізінің арасында

Менің үнсіздігімді естисің.

Бұлттар тарап кетті

Аспан қарғаға ұқсайды (Жаз кеш)

Жан-жақта шашылып,

Жүректегі суық соққылар (Бақыт өтті)

Жол бойы шашылды

Желге шашылған.

Мен қазір өзімді таба алмаймын

Тек жол табатыныңды білемін

Жүрегімде