The Death - Showbread

When I was a baby I could close the world

Up in fleshy pink mitts

Now the world flays the infant palms

And the bones drip out in its spit

When I was small I reached up so high

And grasped at the morning star

Now the wormwood topples down on me

And smashes all my parts

When I was a child my bones spread out

Like peacock feathers alive

Now the feathers wilt like cancerous boils

Leaving sagging pores in my hide

When I was of age I saw a gate so wide

And a path so broad for the taking

But the road to everything led to a cliff

Where I sprawled out naked and aching

Now that I’m old I see the light

And I see it was never there

Everything leads to nothing

Nowhere and I don’t even care

I don’t even care

I don’t even care

I don’t even care

I don’t

Мен сәби кезімде дүниені жаба алар едім

Етті қызғылт қолғап киген

Қазір әлем нәрестенің алақандарын былғайды

Оның түкірігіне сүйектер ағып кетеді

Кішкентай кезімде биікке көтерілдім

Таңертеңгілік жұлдызды ұстадым

Енді менің үстімнен жусан құлап жатыр

Және барлық бөлшектерімді сындырды

Бала кезімде сүйектерім жайылып кетті

Тірі тауыс қауырсындары сияқты

Енді қауырсындар қатерлі ісіктерді ұнатады

Терімде салбыраған тері тесігін қалдыру

Кәмелетке толған кезімде мен соншалықты кең қақпаны көрдім

Және жол өте кең

Бірақ бәріне жол жартастан бастады

Мен жалаңаш және ауырып жатқан жерім

Енді мен қартайдым жарықты көремін

Мен бұл жерде ешқашан болғанын көріп тұрмын

Бәрі ештеңеге әкелмейді

Еш жерде және маған тіпті мән бермеймін

Маған тіпті мән де жоқ

Маған тіпті мән де жоқ

Маған тіпті мән де жоқ

Мен істемедім