Зомби - Сергей Наговицын

Кто ждёт, когда пройдёт час пик и зажгутся вновь фонари,

Для кого слово цепь и слово свет равносильно слову «умри».

Кто с трёхдневной пылью в глазах и лицом цвета «мокрый асфальт»

И знает толк в речах и взглядах юных дам.

Припев:

Это — Зомби, мой приятель Зомби.

Он почти что эстет.

Зомби, он временами может быть даже где-то поэт.

Он не дурак и не жлоб.

Зомби, друг мой Зомби, весёлый парень с улицы «Гоп».

Кто страх наводит на жильцов, глядя в окна шикарных домов,

И кому наплевать на закон и на окрики бравых свистков?

Кто протыкает колёса машин и от счастья вот-вот заревёт,

И каждый вечер кто, сливаясь с тёмным углом,

Наводит жуть на людей, хватает дев за подол.

Припев:

Это — Зомби, мой приятель Зомби.

Он почти что эстет.

Зомби, он временами может быть даже где-то поэт.

Он не дурак и не жлоб.

Зомби, друг мой Зомби, весёлый парень с улицы «Гоп».

Қарбалас сағат өтіп, шырақтардың қайта жанғанын кім күтеді,

Кім үшін сөз тізбегі мен нұр сөзі «өл» деген сөзге тең.

Көзінде үш күн шаң, жүзі «дымқыл асфальт»

Ал ол жас ханымдардың сөйлеген сөздері мен келбеті туралы көп біледі.

Хор:

Бұл Зомби, менің досым Зомби.

Ол дерлік эстетик.

Зомби, ол кейде ақын болуы мүмкін.

Ол ақымақ емес және қызыл мойыншы емес.

Зомби, менің досым Зомби, Гоп-стриттегі көңілді жігіт.

Сәнді үйлердің терезелеріне қарап тұрғындарды кім үрейлендіреді?

Ал заңға және ержүрек ысқырықтардың айқайына кім көнеді?

Көліктердің дөңгелегін тесіп, бақыттан ырылдағалы тұрған,

Әр кеш сайын қараңғы бұрышпен біріктірілген,

Адамдарға сұмдық әкеледі, қыздарды етегінен ұстайды.

Хор:

Бұл Зомби, менің досым Зомби.

Ол дерлік эстетик.

Зомби, ол кейде ақын болуы мүмкін.

Ол ақымақ емес және қызыл мойыншы емес.

Зомби, менің досым Зомби, Гоп-стриттегі көңілді жігіт.