Этап - Сергей Наговицын

Мендельсоновские дела

Напевает колесный стук.

Взяли прямо из-за стола,

Измарали в крови фату.

Помню только скамью и суд,

Помню — дождик все кап да кап.

И теперь мой душевный зуд

Утешает родной этап.

Спят котлы и фонарики в спецвагонах,

Автоматы в служебниках.

Пацаны, им по двадцать лет, в погонах

И друзья их в ошейниках.

Только мне не до сна, вспомнил мать, Иринку,

Вспомнил яблоню у реки.

И бегут в голове моей картинки,

И бегут километрики…

С центра музыку заказал,

Всей деревне гулять велел.

Детям стольники раздавал,

Денег тратил и не жалел.

Гривы в ленточках у коней

И гостями полна изба.

Все как надо, как у людей,

Но сыграла ва-банк судьба!

Мендельсон істері

Дөңгелектің ызылдағаны.

Тікелей үстелден алынды

Орамал қанға боялған.

Менің есімде тек орындық пен сот,

Менің есімде - жаңбыр жауады.

Ал қазір менің психикалық қышыну

Туған жерді жайлы етеді.

Арнайы вагондарда қазандықтар мен фонарьлар ұйықтап жатыр,

Қызметтік кітаптардағы автоматтар.

Жігіттер, олар жиырма жаста, формада

Ал олардың достары жаға таққан.

Тек мен ұйықтай алмаймын, анам Иринканы есіме түсірдім,

Өзен жағасындағы алма ағашы есіме түсті.

Менің суретімнің басында жүгіріңіз,

Ал километр жүгіреді...

Орталықтан музыкаға тапсырыс бердім,

Бүкіл ауылды жаяу жүруді бұйырды.

Столники балаларға берілді,

Мен ақша жұмсадым және өкінбедім.

Жылқылардағы лентадағы жалдар

Ал саятшылық қонақтарға толы.

Барлығы керек сияқты, адамдар сияқты,

Бірақ тағдыр бәрін ойнады!