Светка - Сергей Наговицын

В легком платье цвета иней ты ходила на высоких каблуках,

Пацаны тебя любили, только я их всех держал на кулаках.

Не хватило воспитанья и однажды словно с лету по груди

Ты сказала: «До свиданья!

Хватит, все, ко мне теперь не подходи.»

Припев:

Солнца луч, тетрадка в клетку, во дворе летают мошки, комары.

Где ж ты Светочка-конфетка?

На ладошке твоя тает от жары.

Я бродил, ломая ветки, я стихов, как кошка белых, не писал.

Я сходил с ума по Светке и легко в окошко камушки бросал.

Пообшарпалися зданья, дождик тупо моросил, наш двор зачах.

Ты моталась на свиданья, ну, а я носил погоны на плечах.

Мне в письме писала мама, что тебя я шибко сильно не жалел.

Мол, пошла за капитана и умчалась с ним на белом корабле.

Припев

Пронеслись года туманом, поубавилось здоровье, стих мой пыл.

Вас теперь зовут Светлана, только как вот я по отчеству забыл.

На рублях одет по моде, МЖК, жена, ребенок на руках.

Я в почете на заводе, ну, а вы поди уже в директорах.

Ашық аязды көйлекпен биік өкшелі туфлимен жүрдің,

Жігіттер сені жақсы көрді, тек мен олардың барлығын жұдырығыммен ұстадым.

Маған тәрбие жетпей, бір рет кеудемдегі шыбын ұшқандай

Сіз: «Қош бол!

Болды, болды, енді маған жақындама».

Хор:

Аулада күн нұры, тордағы дәптер, шыбын-шіркей, шыбын-шіркей ұшады.

Candy Light қайдасың?

Ыстықтан алақаныңыз еріп барады.

Қыдырдым, бұтақтарды сындырдым, Ақ мысықтай өлең жазбадым.

Мен Светкаға жынды болдым және терезеге қиыршық тастарды оңай лақтырдым.

Ғимараттар тозығы жеткен, жаңбыр ақымақтай жауып тұрды, ауламыз қурап қалды.

Сен құрмаға салбырап кеттің, ал мен иығыма погон кидім.

Анам маған хатта сені қатты аямайтынымды жазды.

Ол капитанға барды да, онымен бірге ақ кемемен жүгірді.

Хор

Жылдар тұманмен өтті, денсаулығым сыр берді, жалыным басылды.

Сіздің атыңыз қазір Светлана, тек мен әкемнің атын ұмытып қалдым.

Рубльге сәнді киінген, МЖК, әйелі, қолында баласы.

Мені зауытта жоғары бағалайды, ал сіз директорлардасыз.