Ночь - Сергей Наговицын

Тишина меня связала по рукам и ногам,

Заманила дура в сети воздушные.

Словно бабка проворчала, тебя не отдам.

Ты постой-ка сынок, да послушай-ка.

День, день уходит пусть, пусть покидает меня.

Это ночь, это ночь моя.

Как по листьям бьёт дождь озорной и босой,

На другие совсем не похожий.

Словно златая брошь льётся месяц стальной,

Отражается в лицах случайных прохожих.

День, день уходит пусть, пусть покидает меня.

Я уснул в тишине, я в неё был влюблён.

Мы с тех пор с ночью близкими стали.

И увиделся мне эротический сон,

И причудились дальние дали.

День, день уходит пусть, пусть покидает меня.

Тыныштық қол-аяғымды байлады,

Бір ақымақ мені әуе торларына түсірді.

Әжей күңкілдегендей, мен сенен бас тартпаймын.

Күте тұр, балам, тыңда.

Күн, күн, кетсін, мені тастасын.

Бұл түн, бұл менің түнім.

Жаңбыр жапыраққа жалаңаяқ және жалаң аяқ соққанда,

Басқалар сияқты емес.

Алтын брошь болат айды құйғандай,

Қараушылардың жүздерінде көрініс тапты.

Күн, күн, кетсін, мені тастасын.

Мен үнсіз ұйықтап қалдым, оған ғашық болдым.

Содан бері екеуміз бір түнде жақын болып кеттік.

Мен эротикалық түс көрдім,

Ал алыс қашықтықтар біртүрлі болды.

Күн, күн, кетсін, мені тастасын.