Уист-уи - Секрет

«Уист-уи!»

Маленькую Ди

Повстречал я в зарослях

На моём пути.

Из своего укрытия,

Словно по наитию,

Появилась быстрая,

Сказала: «Погоди!

На меня так пристально, человек высокий,

На меня так пристально

Лучше не гляди.

Прошу тебя, пожалуйста, ты гляди на море,

Ты гляди на море,

Уист-уи».

И пошёл я к морю,

И увидел вскоре

Трёх малюток эльфов, спросивших у меня:

«Не видел ли ты девушку,

Девушку-смуглянку,

Что куда-то скрылась на закате дня?»

Не сказал я правду им,

Я сказал: «Не видел», —

И, как белки, прыгая,

Скрылись с глаз моих;

Чтоб увидеть тёмное

Платье её скромное,

Все углы обшарили в зарослях густых.

И в тени деревьев

Я, ушам не веря,

Тихий крик услышал: «Ты любим, любим!»

«Уист-уи, — ответил я

И взглянул на ветви я, —

Все исчезновением взволнованы твоим».

«Уист-уи" — два слова, два коротких слова.

Их сегодня птицы повторять готовы,

Море их поёт, слова заветные твои:

«Уист-уи, уист-уи».

Я взглянул на заросли,

На деревья стройные,

Как и прежде, были там птицы беспокойные;

Только маленькая Ди

Уж не скажет: «Уист-уи»,

Мне она торжественно не скажет: «Уист-уи».

И пошёл я по холмам,

По горам,

И нашёл могилу там

Под высокою горою;

На колени тихо встал

И печально написал

На песке своей рукою:

«Спит здесь маленькая Ди,

Спит недалеко от моря.

Всё проходит.

Уист-уи»

«Вист-ви!»

Кішкентай Ди

Мен бұталарда кездестім

Жолымда.

Жасыратын жеріңнен

Бір еріккендей,

Ораза болды

Ол: «Күте тұрыңыз!

Маған мұқият қарап, ұзын бойлы адам,

Маған мұқият

Қарамаған жөн.

Өтінемін, теңізге қарашы

Сен теңізге қарайсың

Вист-ви».

Ал мен теңізге бардым

Және көп ұзамай мен көрдім

Менен сұраған үш кішкентай эльф:

-Сен қызды көрмедің бе?

қара тері қыз,

Күн батқанда бір жерде не жоғалып кетті?»

Мен оларға шындықты айтқан жоқпын

Мен: «Мен көрмедім» дедім.

Ал, тиіндер сияқты, секіреді,

Олар менің көзімнен ғайып болды;

Қараңғылықты көру үшін

Оның көйлегі қарапайым,

Барлық бұрыштар қалың тоғайлардан ізделді.

Және ағаштардың көлеңкесінде

Мен өз құлағыма сенбей,

Тыныш айқай естілді: «Сүйіктісің, сүйіктісің!»

«Вист-ви», - деп жауап бердім мен

Мен бұтақтарға қарадым, -

Сенің жоғалып кеткеніңе бәрі қатты қуанды.

«Вист-ви» - екі сөз, екі қысқа сөз.

Құстар бүгін оларды қайталауға дайын,

Олардың теңізі ән салады, сіздің асыл сөздеріңіз:

«Вист-ви, вис-ви».

Мен тоғайларға қарадым

Ағаштар жіңішке,

Бұрынғыдай тынышсыз құстар болды;

Тек кішкентай Ди

Ол: «Вист-ви» демейді.

Ол маған салтанатты түрде: «Вист-ви» деп айтпайды.

Ал мен төбелерден өттім

Таулардың үстінде

Және сол жерден қабір тапты

Биік тау астында;

Тыныш тізерлеп отырды

Және өкінішпен жазды

Өз қолыңызбен құмда:

«Кішкентай Ди осында ұйықтайды,

Теңізге жақын ұйықтайды.

Бәрі өтеді.

Вист-ви»